Weźmy przykład z Londynu

Tak, dokładnie. Weźmy przykład z Wielkiej Brytanii – państwa silnego ekonomicznie, rozwiniętego i o wysokim znaczeniu politycznym. Stać nas chyba na to, prawda? Stać nas na to, aby czerpać najlepsze wzorce i, po pewnym zmodyfikowaniu, wdrażać je dla dobra Polski?

Zrezygnujmy więc ze składkowego utrzymywania służby zdrowia. Albo ograniczmy to! Zmniejszmy poziom składki zdrowotnej, jaki płacimy ze swoich pensji. Pomoże to przecież nie tylko nam – pracownikom, ale i pracodawcom, który zawsze to trochę odciąży. W ten sposób uwolnimy przecież – trzymając się retoryki pewnych środowisk, ogromne środki, które mogłyby napędzać nasza gospodarkę i pozwoliłyby jej przyspieszyć.

Tylko co z opieką zdrowotną? Ano tak, jak w Wielkiej Brytanii. Tak, jak działa NHS – finansujmy go ją podatków. Powróćmy do budżetowego systemu wspierania opie... wróć! Jak to wracać do PRL-owskiego systemu?! Zastosujmy dobrze działające rozwiązanie brytyjskie. Tam, żeby móc się leczyć, wystarczy pracować i płacić podatki. Tak nie wiele, a jak skutecznie. Tam nie ma problemu z nierentownymi szpitalami. Nie ma problemu ze standardem lecznictwa. Nie ma też szału z kolejkami. No i, co należy podkreślić, to właśnie do Zjednoczonego Królestwa uciekło tak wielu obywateli RP. Coś więc musi w tej Wielkiej Brytanii być.

Tylko czy ten brytyjski system czegoś nam nie przypomina? Czegoś, od czego odeszli nasi światli przywódcy kilka lat temu? Czegoś, co było zanim zaczęły się problemy z naszym obecnym systemem?

Uważajmy więc dalej rozwiązania tego typu za okradanie i komunistyczne wynaturzenia. Czekajmy dalej, aż NFZ ostatecznie padnie.