Kilka lat temu pewnym wydarzeniem był cykl rozmów w samochodzie "Fiat 126 p". Sporo czasu minęło i oto nagle polskojęzyczne media wyspecjalizowały się w prowadzeniu rozmów o polityce w bardzo przypadkowych miejscach. Zamiast w studiu radiowym czy telewizyjnym, wywiad prowadzony jest gdzieś w warunkach kameralnych. Pół biedy, gdy jest to park, ogród czy kort tenisowy. W mojej ocenie kpiną z polityki jest sadzanie gościa programu na fotelu pasażera a dziennikarz zamiast skupić się na temacie rozmowy, prowadzi samochód... W tle widzimy dźwiękowca a co raz na wizji pojawia się obraz czy to przed szybą przednią samochodu, co raz widzimy migawki samochodu na tle ulicy - albo za pośrednictwem którejś z kamer umieszczonych na ustalonej trasie przejazdu czy też z samochodu towarzyszącego pojazdowi głównemu...
Na ekranie bryluje dziennikarz (albo mężczyzna, albo kobieta) zajęty prowadzeniem samochodu i co raz skupiający się na rozmowie.
Gość programu wpięty pasami w fotel ma przed sobą widok ulicy, którą jedzie samochód, ale tak naprawdę pochłonięty jest rozmową i co raz odrywa się myślami od improwizowanego studia...
A mnie zastanawia - jak bezpieczna jest podróż samochodem, w którym kierujący co innego robi a o czym innym myśli. Dla mnie dziennikarz wyrzuca swoją kwestię w postaci dłuższego lub krótszego wykładu i wraca do prowadzenia samochodu a gość programu coś tam sobie mówi dłużej lub krócej i mam wrażenie - że każde z nich w samochodzie wypluwa wcześniej przygotowane teksty i obie te osoby wzajemnie nie słuchają tego - co mówi drugie...
A osoba oglądająca tak naprawdę nie wie - czy jest to rozmowa na konkretny temat czy jest to tylko rozmowa między przygodnie spotkanymi osobami zajętymi myślami o dotarciu do celu... ale gdzie i po co - to raczej nie do końca wiadomo...
Tak to postrzegam...
https://www.youtube.com/watch?v=d1dPmjsd9Gw
