doku doku
42
BLOG

Uczciwa polityka prorodzinna

doku doku Społeczeństwo Obserwuj notkę 1

1. Najważniejsze jest bezpieczeństwo. Matka niepracująca musi otrzymywać od państwa wynagrodzenie, za opiekowanie się swoimi dziećmi, w wysokości stosownej do zarobków zawodowych opiekunek dzieci. To wynagrodzenie musi być oczywiście pełnowartościowe, dające emeryturę, świadczenia lekarskie itd. 

2. Rodzina jest lepszym środowiskiem wychowania niż zbiorowa socjalizacja. Państwo musi przestać finansowo wspierać żłobki i przedszkola – powinny to być firmy prywatne bez żadnych dofinansowań od państwa. Opłaty za opiekę nad dziećmi nie powinny być przez państwo wspomagane.

3. Ważna jest godność i pozycja zawodowa matki, rezygnującej z pracy, aby opiekować się dziećmi. Państwo musi dać prawne gwarancje zachowania statusu zawodowego matki po powrocie do pracy przerwanej na opiekę nad dziećmi, obejmujące np. darmowy dostęp do szkoleń aktualizujących kwalifikacje (np. ITIL Foundation v3 -> ITIL Foundation v4).

4. Państwo nie powinno wspierać rozbijania rodzin. Jeżeli jedynak opuszcza rodziców, żeby zamieszkać samemu z żoną, to państwo nie może pomagać finansowo, jeżeli jednak młodzi chcą zamienić mieszkanie na większe lub na dom, to wtedy państwo powinno im pomóc finansowo np. w spłacie kredytu hipotecznego. Oczywiście małżeństwo dwojga jedynaków jest wyjątkiem, mogą otrzymać pomoc, jeśli zamieszkają razem z jednymi rodzicami – drugich mogą zostawić samych.

5. Programy pomocy państwa dla rodzin, żeby mieszkania były tańsze, powinny być kierowane tylko do dużych mieszkań wielopokojowych lub domów jednorodzinnych. Mieszkania klasy dawnego M1, M2 i M3 powinny być dodatkowo obłożone podatkami. Klasa M4 bez żadnej pomocy. Dopiero M5 otrzymuje wsparcie państwa, ale tylko pod warunkiem, że zamieszka w nim rodzina (potencjalnie) trójpokoleniowa.

6. Pomoc członka rodziny w opiece nad dziećmi nie może wpływać na wynagrodzenie opisane w pkt 1. Jeżeli jednak rodzice wynajmą opiekunkę, to matka traci prawo do tego wynagrodzenia.

7. Emeryci powinni dostawać dodatek do emerytury, jako składnik emerytury, w wysokości proporcjonalnej do sumy podatków zapłaconych przez ich dzieci, a nawet wnuków, jeśli dzieci jeszcze nie przeszły na emeryturę.

8. Każda bezpośrednia pomoc finansowa dla (potencjalnych) rodzin powinna być udzielana w postaci zwyczajnego kredytu komercyjnego, np. pieniądze na zakup domu. Kredyt ten musi być spłacany przez kredytobiorcę zgodnie z umową, dopóki rodzina nie spełni warunków otrzymania pomocy przez państwo. Kiedy spełni ten warunek, np. gdy młodzi się ożenią, albo gdy urodzi im się dziecko, wtedy wkracza pomoc państwa. Przykładowo:

Panna chce wyjść za mąż. Idzie do urzędu i składa wniosek o pomoc w zakupie mieszkania. Dostaje normalny komercyjny kredyt hipoteczny. Kiedy wychodzi za mąż, państwo przejmuje spłacanie odsetek – młodzi płacą więc niższe raty, a państwo staje się ich wierzycielem. Jeśli nie będą mieli dziecka, będą musieli zwrócić państwu ten dług, ale gdy urodzą lub adoptują dziecko, dług zostaje umorzony, a rata pozostaje niezmieniona. Państwo wykupuje dług od banku i samo staje się wierzycielem. Po drugim dziecku rata jeszcze bardziej maleje itd. To oczywiście tylko szkicowy zarys mechanizmu – szczegóły do dyskusji (jak zresztą każdy punkt tego programu).


doku
O mnie doku

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Społeczeństwo