Pod wpływem emocji i refleksji nad polską polityką wywołanych katastrofą smoleńską chciałem zagłosować na Jarosława Kaczyńskiego. Chyba nawet jako jeden z pierwszych, łamiąc żałobę, wołałem w Salonie 24, że Kaczyński kandydować powinienen. A jednak po wywiadzie, którego udzielił Igorowi Janke i po doniesieniach Rzeczpospolitej o programie, który ma ogłosić, przyszło otrzeźwienie. Szczerze chciałem, ale teraz już po prostu nie mogę na niego zagłosować, przynajmniej w pierwszej turze.
Nie zapomniałem, że obniżał podatki. Wiem, że w kampanii mówi się różne rzeczy. Pamiętam, że należałoby zacząć od budowy silnego i prawego państwa. Ale co z tego skoro wciąż brzmi mi w uszach - dotacje dla przedszkoli, powszechna służba zdrowia, bezpłatne studia, stypendia dla studentów, ulgi prorodzinne! Już dosyć! Już basta! Mam chęć na befsztyczek! Głosuję na Korwina. Nie na człowieka, ale na ideologię. I naprawdę odetchnąłem z ulgą.
Wybór mniejszego zła jest zawsze bolesny, dlatego odłożę tę decyzję chociaż o dwa tygodnie. Nie można nigdy zapominać o tym, że ponad milion Polaków w ostatnich latach wybrało emigrację, a ta emigracja jest przecież najwyższym votum nieufności wobec polskiej klasy politycznej. Przecież tyle samo mniej więcej osób wyjechało z Polski za komuny! Żaden z głównych kandydatów, którzy od dwudziestu lat żyją na nasz koszt, nie gwarantuje, że Rzeczpospolita przestanie być państwem złodziejskim - państwem, które bezlitośnie ludzi okrada z owoców ich pracy po to, by w zamian zaoferować ich dzieciom marne wykształcenie, a im samym kolejkę o szóstej rano po numerek do bezczelnego, niekompetentego lekarza i głodową emeryturę na starość.
Romantyczny patriotyzm, solidarność, to piękne sprawy, ale ja chcę wrócić do kraju, w którym będę mógł być żyć twórczo i pracowicie, nie będąc jednocześnie przez Najjaśniejszą dymanym.
Inne tematy w dziale Polityka
