Trzeba szczerze powiedzieć, że każdy z nas jakiegoś szplina ma. Mały czy duży szplin towarzyszy nam w codziennym boju, by przetrwać, lecz to, co zdarzyło się w kuchni państwa Hartwich, przekroczyło wszystkie znane mi wymiary szplina.
Niejaka Hartwich próbowała wyskoczyć przez okno, pozostawiając na pastwę losu swojego syna. Nieszczęśnik przykuty do wózka rozpaczliwymi okrzykami próbował powstrzymać zdesperowaną matkę i nieudolnie próbował ją pochwycić. Dantejskie sceny rozgrywające się w kuchni będą teraz badane.
Szkic działań wstępnych opracowany przez RPO Bodnara napawa nadzieją, że zostanie dokonana dogłębna analiza przyczyn i skutków dantejskich scen a winni poniosą zasłużoną karę.
Zagadką w sprawie jest obecność w pomieszczeniu kuchennym psychiatryczki Scheuring-Wielgus. Wymieniona miotała się cieleśnie od wózka do wózka, próbując ogarnąć sytuacje, lecz brak doświadczenia ograniczył jej ogarnięcie. Miotanie Wielgus osoby obserwujące mogły więc odebrać opacznie i domyślnie kwalifikując Scheuring-Wielgus do grupy pacjentów zakładu psychiatrycznego.
Są też insynuacje, jakoby zdesperowana matka, otwierając okno, zachęcała potencjalnych terrorystów do opanowanie kuchni przez otwarcie dostępu do twierdzy PiS. Taki nowoczesny chwyt w stylu konia Trojańskiego. Takie insynuacje należy traktowań z okiem przymrużonym i dr Adam Bodnar poruszający się w identycznym spektrum jak Scheuring-Wielgus będzie miał pełne rączki roboty.
Wprawdzie rączki i możliwości intelektualne wymienionych bohaterów są małe, ale wypadałoby natychmiast ewakuować ON ze strefy przemocy do strefy pomocy. Czy brudna łapa pani Hartwich miała odciąć tlen ukochanemu synkowi lub uciszyć krzyk rozpaczy w tej sprawie nie ma znaczenia? Chwyt duszący pani Hartwich jest wykonany perfekcyjnie i z pewnością wielokrotnie był trenowany.
https://www.facebook.com/100009425259582/videos/2070262473297908/
