Stoję samotnie
wokół mnie cisza
mgła lekko
tańczy u mych stóp
suknię mam białą
koronę złamaną
Stoję samotnie
w polu bólu
smutek moją duszę
trawi bezlitośnie
serce me bije
szybciej i szybciej
oskarżyli mnie
biedną samotną
brzózkę smoleńską
wiersz z tomiku "Schody do życia"
© autor Edyta Franczuk
Empatia to mój przyjaciel i wróg, przynosi radość, uśmiech i rozczarowanie, ciepło i chłód.... Moje wiersze to mój świat ofiarowany czytelnikom w moich tomikach poezji.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Rozmaitości
