Korzenie gniewu (część 3)

Zmiany Polityczne i Religijne do Narodzin Jezusa

W miarę jak naród żydowski rozwijał się, jego historia w Kanaanie była naznaczona nie tylko konfliktami, ale także zmianami politycznymi i religijnymi. Po ustanowieniu monarchii w Izraelu królestwo osiągnęło szczyt potęgi pod rządami Dawida i Salomona. Jerozolima stała się centrum politycznym i duchowym, a Świątynia Salomona symbolizowała jedność narodu.

Jednak po śmierci Salomona w 931 roku p.n.e. królestwo zostało podzielone na dwa: Izrael na północy i Judę na południu. Ten podział osłabił pozycję Żydów, co uczyniło ich bardziej podatnymi na zewnętrzne zagrożenia. Wkrótce królestwa zaczęły zmagać się z atakami Asyrii oraz Babilonu, co prowadziło do kolejnych wojen i zniszczeń.

W 586 roku p.n.e. Babilończycy zdobyli Jerozolimę, niszcząc Świątynię i uprowadzając wielu Żydów do niewoli. Niewola babilońska była kluczowym momentem w historii Żydów, zmuszając ich do refleksji nad własną tożsamością i wiarą. W tym czasie pojawiły się nowe nurty myślowe, które kształtowały religię judaizmu.

Po kilkudziesięciu latach, pod rządami perskiego króla Cyrusa, Żydzi mogli wrócić do ojczyzny. Odbudowa Świątyni oraz miasta Jerozolimy stała się priorytetem. Mimo to Żydzi wciąż musieli zmagać się z wpływami obcych kultur, co prowadziło do dalszych napięć wewnętrznych.

W okresie hellenistycznym, po podboju Aleksandra Wielkiego, Żydzi zetknęli się z nowymi ideami i praktykami. Wzrost wpływów greckich doprowadził do rozłamu w społeczeństwie żydowskim, które podzieliło się na różne frakcje, takie jak faryzeusze, saduceusze i esseńczycy. Każda z tych grup miała swoje podejście do prawa, tradycji i relacji z obcymi.

W II wieku p.n.e. Żydzi zdołali odzyskać niepodległość dzięki powstaniu Machabeuszy. Utworzenie królestwa hasmonajskiego przyniosło chwilową stabilizację, ale nie rozwiązało wszystkich problemów. W miarę wzrostu napięć, wewnętrzne spory i zawirowania polityczne osłabiały ich pozycję.

W I wieku n.e. Palestyna znajdowała się pod rzymskim panowaniem. Rzymianie, obawiając się buntu, wprowadzili brutalne represje, co prowadziło do napięć między Żydami a władzami. W tym kontekście na scenie pojawił się Jezus z Nazaretu, głoszący przesłanie miłości i nadziei w czasach kryzysu.

Jezus, z jego naukami o miłości do bliźniego i relacjach z Bogiem, zaczynał zyskiwać popularność. Jego przesłanie, które wzywało do jedności i pokoju, kontrastowało z rosnącymi napięciami w społeczeństwie żydowskim. W miarę jak jego wpływ rósł, pojawiały się obawy wśród religijnych elit oraz rzymskich władz, co prowadziło do konfliktów i dramatycznych wydarzeń.

W ten sposób historia Żydów przed narodzinami Jezusa była naznaczona nieustannymi zmaganiami, które kształtowały ich tożsamość oraz przyszłość. Konflikty, zmiany polityczne i duchowe poszukiwania były częścią skomplikowanego obrazu, w którym naród żydowski dążył do zrozumienia swojego miejsca w świecie, a także do realizacji obietnicy, która towarzyszyła im od pokoleń.

Źródła:

Biblia Hebrajska:

Księgi Mojżeszowe (Genesis, Exodus) – opis wędrówki Abrahama, Mojżesza i zdobycia Kanaanu.

Księga Jozuego – relacje o zdobyciu Ziemi Obiecanej.

Księga Sędziów – historia walk Izraelitów z lokalnymi plemionami.

Wiliam F. Albright "Historia Izraela" 

I. E. S. Edwards "The History of Ancient Israel" 

Publikacje w czasopismach archeologicznych, takich jak "Journal of Near Eastern Studies"

K. A. Kitchen "Archaeology of the Land of the Bible" 

J. B. Segals "The Religion of Israel: From Its Beginnings to the Babylonian Exile"

H. H. Ben-Sasson "A History of the Jewish People" 

Ilana Pappe "The Ethnic Cleansing of Palestine"