Hamas – między ideologią a bezwzględną walką

Uwaga: Poniższy tekst ma charakter faktograficzno-analityczny. Nie ma on na celu szerzenia nienawiści, lecz przedstawia znane i mniej znane aspekty działalności Hamasu w kontekście historycznym i politycznym. Wszystkie informacje są oparte na dostępnych źródłach naukowych oraz raportach organizacji międzynarodowych.

Hamas – między ideologią a bezwzględną walką

Gdy w 1987 roku wybuchła pierwsza intifada – masowe powstanie Palestyńczyków przeciwko izraelskiej okupacji – świat zwrócił uwagę na nową siłę, która wyłoniła się z cienia Bractwa Muzułmańskiego. Hamas, Islamski Ruch Oporu, nie był jedynie kolejną organizacją polityczną. Był manifestem. Rewolucją. Odrzuceniem umiarkowania i kompromisu, którego symbolem był Fatah i Organizacja Wyzwolenia Palestyny. Hamas był głosem tych, którzy domagali się krwi za krew, ziemi za każdą piędź piasku i ideologii, która nie znała miejsca na współistnienie.

Hamas, akronim od Harakat al-Muqāwamah al-ʾIslāmiyyah (Islamski Ruch Oporu), powstał w 1987 roku podczas pierwszej intifady jako palestyńska, sunnicka organizacja islamistyczna. Założony przez duchownego Ahmeda Yasina, Hamas miał być nie tylko ruchem oporu wobec izraelskiej obecności na terytoriach palestyńskich, ale także alternatywą dla świeckiego ruchu Fatah. Od początku łączył działalność społeczną – szkoły, szpitale, fundacje – z działalnością militarną, której celem było jedno: zniszczenie państwa Izrael.

W tym właśnie miejscu Hamas przekroczył granicę polityki i wszedł w sferę radykalnego antysemityzmu. W Karcie Założycielskiej z 1988 roku Hamas nie pozostawia wątpliwości co do swoich intencji. Izrael ma być "wymazany z mapy”, a Palestyna – "od rzeki do morza” – ma być ziemią islamską. Karta cytuje antysemickie fragmenty "Protokołów mędrców Syjonu”, dokumentu fałszywego, stworzonego przez carską Ochranę, by wzbudzać nienawiść do Żydów w Rosji. Hamas przyjął ten tekst jako dowód "światowego spisku żydowskiego”, co wpisuje się w szerszy wzorzec negowania i podważania cierpienia narodu żydowskiego – w tym Holokaustu.

Cytowano Hadisy, które wzywały do zabijania Żydów, gdy "będą się kryli za drzewami i kamieniami”. To nie była już tylko walka o terytorium. To była walka religijna, w której przeciwnik nie miał prawa istnieć.

W ideologicznym świecie Hamasu Holokaust jest niewygodnym faktem. Nie pasuje do narracji, w której to Palestyńczycy są jedynymi ofiarami. Dlatego od początku organizacja tworzyła alternatywną historię. Przywódcy Hamasu, m.in. Mahmoud al-Zahar czy Ismail Haniyeh, wielokrotnie podważali realność Zagłady, nazywając ją "żydowską propagandą” lub "przesadzoną narracją mającą usprawiedliwić okupację Palestyny”. 

W 2009 roku, gdy ONZ planowała wprowadzić do szkół w Gazie elementy nauczania o Holokauście, Hamas natychmiast zaprotestował. W oświadczeniu stwierdzono, że "uczenie dzieci o rzekomym Holokauście to zbrodnia przeciwko ich świadomości” i że "Żydzi sami są winni swojej historii”.

To nie była jednorazowa wypowiedź. W 2013 roku Mahmoud al-Zahar jeden z liderów Hamasu, powiedział w wywiadzie: "Nie ma żadnego dowodu, że w ogóle istniały komory gazowe. To syjonistyczny mit, który ma usprawiedliwić okupację”. Tego typu stwierdzenia były wielokrotnie potępiane przez społeczność międzynarodową, ale w świecie Hamasu – były fundamentem propagandy.

Tego rodzaju narracja nie tylko służy delegitymizacji Izraela jako państwa, ale też wzmacnia ideologiczne podstawy skrajnego oporu. Podważanie Holokaustu pozwala Hamasowi przedstawić Żydów nie jako ofiary historii, lecz jako agresorów wykorzystujących cierpienie do zdobycia wpływów.

Hamas nie walczy tylko z bronią w ręku. Walczy też słowem, obrazem, emocją. W świecie mediów i globalnej opinii publicznej Hamas doskonale opanował sztukę manipulacji.

On nie stroni od manipulacji, dezinformacji i wykorzystywania własnej ludności do celów propagandowych. W czasie konfliktów zbrojnych (np. w 2008–2009, 2014 i 2023 roku) wielokrotnie oskarżano organizację o:

- Używanie cywilów jako żywych tarcz – rakiety Hamasu są odpalane z terenów zamieszkałych, często w pobliżu szkół, szpitali i meczetów.

- Fałszowanie danych o ofiarach – raporty Hamasu często podają zawyżone liczby ofiar wśród dzieci i kobiet, pomijając, że wielu z nich to bojownicy.

- Insynuacje wobec organizacji humanitarnych – Hamas w przeszłości wykorzystywał organizacje charytatywne do prania pieniędzy i przemytu broni (np. Turkish IHH, organizacja biorąca udział w tzw. Flotylli Wolności w 2010 r.).

- Prowokacje medialne – np. inscenizowanie "ataków izraelskich” na puste budynki tylko po to, by wzbudzić międzynarodowe oburzenie.

- W 2014 roku, podczas operacji "Protective Edge”, Hamas wielokrotnie przedstawiał zdjęcia "zmasakrowanych dzieci”, które – jak się później okazywało – pochodziły z Syrii lub Iraku.

- W czasie tego samego konfliktu, rakiety były odpalane z dziedzińców szkół prowadzonych przez ONZ (UNRWA), a broń przechowywano w szpitalach. Po wojnie ONZ przyznała, że doszło do takich przypadków.

- W 2018 roku, podczas tzw. "Wielkiego Marszu Powrotu”, Hamas organizował cotygodniowe protesty przy granicy z Izraelem. Gdy izraelska armia odpowiadała siłą na próby przekroczenia granicy, Hamas przedstawiał ofiary jako "niewinne dzieci”, choć wielu z nich było członkami jego zbrojnych skrzydeł.

- W 2023 roku, podczas ataku z 7 października, Hamas opublikował nagrania z egzekucji cywilów w kibucach i na festiwalu muzycznym. Gdy świat zareagował szokiem, Hamas twierdził, że "to izraelska propaganda” – mimo że nagrania pochodziły z kamer GoPro samych napastników.

W tym ataku na Izrael zamordowano ponad 1 200 osób, w większości cywilów – w tym kobiety, dzieci i osoby starsze – a ponad 250 uprowadzono. Skala okrucieństw i brutalności (gwałty, podpalenia domów, masowe egzekucje) była bezprecedensowa i spotkała się z potępieniem większości świata zachodniego.

Ta zdolność do konstruowania alternatywnej rzeczywistości sprawia, że Hamas nie tylko walczy fizycznie, ale też toczy wojnę narracyjną, w której ofiary stają się oprawcami, a sprawcy – bohaterami.

Choć oficjalnie Hamas deklaruje chęć zawieszenia broni w zamian za zniesienie blokady Strefy Gazy, jego działania często temu przeczą. W 2007 roku organizacja brutalnie przejęła władzę w Gazie, wypędzając siły Fatahu i dokonując egzekucji przeciwników politycznych.

Po brutalnym przejęciu Strefy Gazy w 2007 roku – w wyniku krwawego konfliktu z Fatahem – Hamas zaprowadził własne porządki. Demokracja? Iluzoryczna. Wolność słowa? Nie istnieje. Media? Cenzurowane. Opór? Tłumiony torturami, aresztowaniami, egzekucjami bez sądu.

Organizacja stworzyła państwo w państwie: z własną policją religijną, sądami szariatu, własną wizją społeczeństwa. Kobiety są marginalizowane, homoseksualizm – karany śmiercią, a dzieci – indoktrynowane w szkołach, gdzie uczą się, że największym marzeniem jest "zostać męczennikiem”.

Hamas zdolny jest do wszystkiego. Do masowego mordu, jak 7 października 2023 roku – gdy bojownicy Hamasu wtargnęli do Izraela, zabili ponad 1 200 osób i uprowadzili setki. Do wykorzystywania dzieci jako bojowników. Do okradania własnej ludności – miliony dolarów z pomocy humanitarnej były przeznaczane na budowę tuneli i zakup broni, nie dla cywilów. Do kolaboracji z innymi siłami radykalnymi: Hezbollahem, Iranem, a nawet gangami przemytniczymi.

Zanim zaczniecie rzucać kamieniami w naród żydowski obejrzyjcie koniecznie ten film https://youtu.be/201wuy8v1EU?si=dcnzCP6aSy2QB_Vk. 

Wszystko po to, by osiągnąć cel: zniszczenie Izraela i zastąpienie go państwem islamskim. 

Źródła:

Karta Założycielska Hamasu (1988) – dostępna w tłumaczeniach na język angielski i polski.

Raporty Human Rights Watch, Amnesty International – na temat działań Hamasu w Strefie Gazy.

Israel Ministry of Foreign Affairs – dokumentacje wideo i zdjęcia z operacji wojskowych.

ONZ (UNRWA, UNSCO) – raporty o wykorzystaniu infrastruktury cywilnej do działań zbrojnych.

Middle East Media Research Institute (MEMRI) – tłumaczenia wypowiedzi przywódców Hamasu.

B’Tselem– izraelska organizacja dokumentująca działania obu stron konfliktu.

Matthew Levitt "Hamas: Politics, Charity, and Terrorism in the Service of Jihad”, Washington Institute.

Human Rights Watch & Amnesty International** – raporty o łamaniu praw człowieka w Strefie Gazy.

Raporty ONZ (UNRWA, UNSCO), dotyczące wykorzystania infrastruktury cywilnej do celów militarnych.

The Meir Amit Intelligence and Terrorism Information Center – dokumentacja działań Hamasu podczas konfliktów z Izraelem.

Raporty izraelskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych – w tym dokumentacja z operacji "Protective Edge” i "Iron Swords”.

https://youtu.be/E79S0XJppMM?si=nRKf9jSCLDHKUnS5

https://youtu.be/6-O9zCeDB48?si=Sb0hvY2xSdn2OsY5

https://youtu.be/AYEgGTwcBzk?si=n5PN0QQ76pZs0M8O

https://youtu.be/IE80jqW9B4Y?si=GYPlBAoKAdtuGjoD

https://youtu.be/201wuy8v1EU?si=dcnzCP6aSy2QB_Vk