Zaniepokoiła mnie notka Biura RPO, poświęcona sytuacji demograficznej Polski. Wzięłam więc roczniki statystyczne z 1988 oraz z 2007 roku i postanowiłam sprawdzić, jak kształtowała się ona na tle innych europejskich krajów postkomunistycznych.
Otrzymane wyniki zadziwily i przeraziły mnie. Porównałam po prostu liczbę ludności w poszczególnych krajach w roku 1986 lub 1987, oraz w roku 2005 lub 2004 /takie dane były w tych rocznikach/. Okazało się, że wszędzie poza Polską, Słowacją i Mołdową lidzba ludności wyraźnie spadła. W niektórych krajach spadek ten był wręcz dramatyczny. W Bułgarii populacja zmniejszyła się z 8,958 mln do 7,74 mln, czyli o 13,6%, w Estonii też o 13,6%, na Łotwie o ponad 13%, na terenie byłego NRD /łącznie z Berlinem/ o 9,34%, a na Ukrainie o 8,07%.
Tego zmniejszena populacji nie byl w stanie wyrównać skromny wzrost w Polsce o 1,88%, na terenie byłej Czechosłowacji o 0,55% i w Mołdowie o 0,5%. Co ciekawe, nienajgorzej wypadła Rosja, gdzie liczba ludności zmniejszyła się "tylko" o 1,3%. W efekcie liczba ludności europejskich krajów postkomunistycznych zmniejszyła się o ponad 8,4 mln.
Proszę zauważyć, że wszystko to stało się w ciągu 18-19 lat, w czasie pokoju i bez żadnych epidemii i wielkich klęsk żywiołowych. Co więcej proces wyludniania się krajów postkomunistycznych trwa dalej. Z dostępnych danych wynika, że we wszystkich tych krajach, poza Słowacją, przyrost naturalny w 2005 r. był ujemny. Najlepsze pod tym wzgłędem były: Slowacja z 0,2 , Polska z -0.1 , Czechy z -0,6 i Rumunia z -1,9 . W nagorszej sytuacji były: Ukraina z -7,6 , Rosja z -5,6, Bułgaria z -5,5 i Łotwa z -4,9.
Sytuacja demograficzna Polski jest więc lepsza, niż innych krajów, które doświadczyły komunizmu /poza, być może, Słowacją/. Trzeba jednak stwierdzić, że takie załamanie demograficzne na obszarze zamieszkałym przez ponad 350 mln ludzi jest czymś wyjątkowym. Wygląda to tak, jakby komunizm odebrał wielu chęć do życia i rozmnażania się.
