„Lisbon Treaty faces rejection as No vote doubles in latest poll”. Czołowy headline z piątkowego wydania The Irish Time okraszony wielce sugestywnym sondażem (No - 35%; Yes - 30%; Don’t Know - 35%) wystarczył by irlandzki establishment został postawiony w stan podwyższonego pogotowia. Weekend upłynął pod znakiem dosyć intensywnej obecności polityków w życiu wszelakim. Byli dosłownie wszędzie od Kościołów i Shopping Centers po Telewizję i lodówkę. Zwieńczeniem tegoż zabawnego spektaklu było dzisiejsze (Ooops!) wczorajsze wystąpienie liderów czołowych i oficjalnie wzajemnie zwalczających się partii. W jednym rządku stanęli Taoiseach Brian Cowen (Fianna Fail), Enda Kenny (Fine Gael) oraz Ēamon Gilmore (Labours). Rzadki i osobliwy widok, który Miriam Lord z TIT skwitowała sarkastycznym nawiązaniem do sukcesów braci Marx (Three Men and a Vote. Groucho Cowen, Chico Gilmore and the golden hair Harpo Kenny ;)). Rzadki i moim zdaniem absolutnie nie pasujący do sytuacji z jaką obecnie mamy do czynienia w Irlandii.
Czytam sporo analiz na temat tego co się dzieje. Począwszy od kpiarskich tekstów Irlandczyków po bezpłciowe rozważania w gazetach polskich. Uderza mnie automatyczne wchodzenie na tony najwyższe przy całkowitym pominięciu czynnika lokalnego. Polacy, Francuzi czy Niemcy mówiąc o Traktacie Lizbońskim mają przed oczami wielkie idee i perspektywę szybko zachodzących zmian. Irlandczycy – jakby wręcz przeciwnie. Coraz częściej patrzą na swoich skorumpowanych polityków i zaczynają powoli chwytać się za kieszeń z powodu nadchodzącej recesji.
Pod koniec zeszłego roku analizy gospodarcze zapowiadały redukcje zatrudnienia na rynku pracy w sektorze industrialnym o około 20 tysięcy etatów. Prognozowano zwolnienie gospodarki na okres mniej więcej dwóch lat. Obecnie (a mamy dopiero połowę roku) analitycy coraz częściej zaczynają przebąkiwać o 5-cio letnim kryzysie a prognozę redukcji etatów podniesiono do 65 tys. Tymczasem rzeczywiste redukcje sięgnęły już … 75 tys. (jak wiadomo życie rządzi się swoimi prawami). Należy również wspomnieć o zahamowaniu wzrostu wynagrodzeń, 8% inflacji cen żywności oraz wstrzymaniu dużej ilości projektów industrialnych, które w ogromnym stopniu napędzały gospodarkę zielonej wyspy
Jeżeli dodamy do tego spadające oceny rządu premiera Cowen’a (będącego partyjnym spadkobiercą łapówkarza Aherna i ochrzczonego przez społeczeństwo pieszczotliwym akronimem BIFFO*), nierosnące sondaże partii Muppeta Kenny** i socjalisty Gilmore’a (który z kolei jest spadkobiercą autentycznego komucha, jakim był Pat Rabbitte) oraz apetyt na władzę politycznych outsiderów spod znaku Libertas, Sinn Fein czy Youth Defence (nie, nie. To nie jest franchising by Lepper) to zaczyna się wyłaniać kompletny obraz kryzysu, który w wypadku porażki afiliantów Lisbon Treaty może doprowadzić do całkowitego przeorania irlandzkiej sceny politycznej.
Rozmawiam ze swoimi znajomymi Irlandczykami na temat tego-czegoś-nad-czym-mają-głosować i z przerażeniem stwierdzam, że nikt, absolutnie ani jedna ze znajomych mi osób, nie czytała tego dokumentu chociażby we fragmentach. Zazwyczaj słyszę radosną gadkę o sympatii do poszczególnych polityków, podtrzymaniu irlandzkiej prosperity lub mglistej wizji zjednoczonej Europy. Żadne z nich nie ma bladego pojęcia za czym chce głosować. I szczerze powiedziawszy chyba niewiele ich to interesuje. Bez względu na to czy mieli zamiar wziąć udział w głosowaniu czy nie.
Wyjątkiem był pewien Amerykanin, który dowiedziawszy się ile stron liczy dyskutowany dokument stwierdził – „Wait a moment. American Constitution has four major pages” (sic!). Ot, ciekawostka.
Pozdrawiam
* BIFFO - Big Ignorant F**ker from Offaly (Gruby Ignorancki J***niec z hrabstwa Offaly)
** Muppet Kenny - facet jest znany z tego, że kiedy Ahern mówił „Yes!” on mówił „No!”. Kiedy Ahern mówił „No!” Enda cedził „Yes!”. I tak w kółko…
Inne tematy w dziale Polityka
