„Tuż przed wejściem na spotkanie premiera i prezydenta doszło do ostrej wymiany zdań między Sikorskim a Anną Fotygą, prezydencką minister. Szef dyplomacji wypalił: "Można być prezydentem, ale można być też chamem". Fotyga odeszła bez słowa.”
Przytoczony fragment jest częścią artykułu z „Dziennika”, który odtwarza rozmowę i jej kulisy pomiędzy Prezydentem Lechem Kaczyńskim a Ministrem Spraw Zagranicznych Radkiem Sikorskim. Nie trzeba być wyjątkowo bystrym żeby zauważyć, że najprawdopodobniej ta wymiana zdań ustawiła całą dyskusję w tonie konfrontacyjnym. Co ciekawe – autorzy z „Dziennika” wspomniany dyplomatyczny savoir vivre jakim błysnął Sikorski opisują zdawkowo i na końcu łamiąc tym samym (moim zdaniem intencjonalnie) chronologie wydarzeń.
I tutaj nasuwa się pytanie. Kto ujawnił treść tej rozmowy? Pytanie czysto retoryczne, gdyż sprawozdanie „Dziennika” po umiejętnym wyjęciu z kontekstu (zepchnięciu na koniec artykułu) dialogu szefa MSZ z panią Fotygą w zdecydowanie cieplejszym świetle pokazuje Sikorskiego. Ale coż. Jeżeli na początku rozmowy nazwiemy kogoś chamem to trudno liczyć na dobrą atmosferę. Proste? Jak widać nie dla wszystkich.
Od dłuższego czasu obserwuję urządzane przez Sikorskiego spektakle, w których z charakterystycznym dla siebie wyrachowaniem i dezynwolturą prowokuje konflikty z prezydentem, po czym przybiera minę dobrze wychowanego niewiniątka i dyskretnie (za pomocą przecieków) biegnie ze skargą do mediów. Lista rozmaitych afrontów i uszczypliwości jest zbyt długa jak na wytrawnego dyplomate, za którego próbuje uchodzić. Nie wiem z czego to wynika. Być może jest to cena jaką zgodził się zapłacić za możliwość sprawowania urzędu Ministra Spraw Zagranicznych. Być może Donald Tusk dał Sikorskiemu do zrozumienia – „albo będziesz moim zagończykiem, albo podzielisz los zdolnego Jasia R.”.
Cóż. Kampania prezydencka trwa.
Pozdrawiam
Inne tematy w dziale Polityka
