Czołg

Gąsienicami zagrzebany w piach nad Wisłą

Patrzę przez rzekę pustym peryskopem

Na miasto w walce, które jest tak blisko

Że Wisły nurt - frontowym staje się okopem.

Rozgrzany pancerz pod wrześniowym żarem

Rwie do ataku się i pali pod dotykiem,

Ale wystygły silnik śpi pod skrzepłym smarem

I od miesiąca nie siadł nikt - za celownikiem.



Krtań lufy pusta łaknie znów pocisków smaku

A łyka tylko tłusty dym - z drugiego brzegu!

W słuchawkach zdjętych hełmofonów - krzyk Polaków

I nie wiem, czemu rzeki tej nie wziąłem - z biegu!

Dajcie mi wgryźć się gąsienicą w fale śliskie

I ogniem swoim dajcie wesprzeć barykady!

By miasto w walce - które tak jest bliskie

Bezruchu mego - nie nazwało mianem - zdrady!



Lecz milczy sztab i milczą pędy tataraku

Którymi mnie przed tymi, co czekają - skryto.

Bo russkij tank - nie będzie walczył za Polaków!

Bo russkij tank - zaczekać ma, by ich wybito!

Gdy się wypali już powstanie ciemnym błyskiem

Włączą mi silnik i ożywią krew maszyny,

Bym mógł obejrzeć miasto - co tak bliskie -

Bez walki zdobywając gruzy i ruiny!

Jacek Kaczmarski

(zainspirowany pomysłem Włodzimierza Wysockiego)