Płk Ludvig von Dornennberg podkłada bombę

Pułkownik dziarskim krokiem przemierzał korytarz Gmachu. Wszystko bylo zapięte na ostatni guzik; wydane dyspozycje, rozdzielone zadania - machina ruszyla i już nic nie mogło jej zatrzymać. Wóz albo przewóz.

 

 Mniejszy ładunek, który udało się wcześniej niepostrzeżenie umieścić tuż pod Kopułą, ma lekko zdezorientować delegatów Zjazdu i - otwierając specjalny pojemnik - zasypać ich tysiącami ulotek z tekstem Manifestu.

 Drugi, znacznie silniejszy, musi ekspolodować w bezpośredniej obecności Wodza i - jak wolał o tym myśleć Pułkownik - na dłuższy czas wyeliminować Go z gry. To będzie decydujący moment całej operacji - reszta powinna pójść już gładko...

 

 

Z zamyślenia wyrwał go głos umundurowanego Portiera:

 

- Czego tu ?  - zapytał uprzejmie Pułkownika.

 

- Ja na Zjazd Partii...

 

- Przepustkę ma ?

 

- Nno, nie...

 

- To nie wejdzie. Do widzenia.

 

- Ale to jakieś nieporozumienie - ja MUSZĘ wejść !

 

- Bez przepustki ? Mowy nie ma !

 

Pułkownik poczuł, że cały misterny plan sypie się w gruzy. Zaczęła narastać w nim desperacja...

 

- Zaraz, jak to ? JA nie mogę wejść ? Ja, bohater spod El Magdalen, Kurska [nie mylić z tym drugim Kurskiem!] i Klarysewa ? Ja, który w bojach za naszą Ojczyznę stracilem i oko, i rękę (na szczęscie lewą - więc nadal mogłem być prawą ręką naszego Wodza) ? Ja...

 

- Mam to gdzieś. Przepustki nie ma...a aktualna legitymacja partyjna chociaż jest ?

 

- Nie...

 

- No to, panie...

 

- Ludwig von Dornennberg

 

- No to, panie Dornennberg...

 

- von... - wtrącił Pułkownik z pewną taką nieśmialością .

 

- Tak, tak - won !