Kurde nie ogarniam tego gender. Mam syna , nawet dwoch i jakoś nie jestem w stanie sobie wyobrazić ,ze może być ojciec , ktoremu nie przeszkadza ,ze jego chłopak zamiast kopać piłkę albo bawić się w strażaka,policjanta czy kowboja przebiera się w damskie łaszki albo maluje usta szminą. Moje chłopaki grają w piłę.Męczył mnie ten starszy ,zebym zapisał go do klubu ,choć ja jakimś wielkim fanem futbolu nie jestem, to go zapisałem.Młodszy oczywiscie śladem starszego też zaraz chciał.No i grają.Uczą się zdrowej rywalizacji, walki bark-bark,ćwiczą charakter poprzez sport,wyżywaja się jak trzeba przed snem ,bo energii maja sporo a ja obserwuję to po cichu i dochodze do wniosku ,ze zapisanie ich na zajecia futbolowe było dobrym posunięciem.Chyba nigdy nie zaobserwowałem u moich chłopakow chęci zabaw w dziewczynkę czy w pielegniarkę, za to co chwilę widze jak udają superbohaterów czy innych herosów swoich ulubionych bajek, ganiając z mieczami czy innymi podobnymi gadżetami.
Czy coś jest w tym wychowaniu nie tak?Czy jako człowiek światły powinienem animować ich w kierunku zabawy w Barbie albo zaproponować przebranie się za Krolewne Śnieżkę? Po jaką cholerę mi to całe gender do wychowania ich na porządnych i uczciwych obywateli?Po jaką cholerę i z jakiej paki gender miałoby penetrować umysł mojego syna juz w przedszkolu i w jakim celu? Jaki sens miałoby przebranie mojego syna w sukienkę podczas treningu albo zaraz po nim, skoro on ewidentnie nie wykazuje zainteresowania tym rodzajem zabawy.Obawiam sie raczej ,ze gdybym zaczął to robić znaczyłoby , iż coś jest ze mną nie tak.
Nie oszukujmy się ,tu nie idzie o dzieci .Wiekszosć propagujacych ten rodzaj "filozofii" wychowania najmłodszych ,najcześniej własnych pociech nie ma.I obawiam, się ,ze o to właśnie głównie chodzi. O ich problem z czyms co nazwałbym rodzajem samoakceptacji.To wam moim drodzy genderowi aktywisci trzeba i należy pomagać a nie Bogu Ducha winnym dzieciom.Dzieci proszę zostawić w spokoju.
Inne tematy w dziale Polityka
