Szef Rady Unii Europejskiej Donald Tusk podpisał dziś w świetle kamer umowę o wolnym handlu z Kanadą. Ten sam polityk negocjował od 2009 roku warunki umowy jako premier Polski. Widać tu olbrzymi konflikt interesów. Rząd PO-PSL wynegocjował prawie 90% zapisów traktatu, dziś PSL uważa iż umowa zagraża polskiemu rolnictwu. Umowę w imieniu obywateli UE ratyfikował również szef Komisji Europejskiej Claude Juncker, następny polityk który nie został wybrany w wolnych wyborach. Sama umowa jest tajna i wejdzie w życie zanim zostanie ratyfikowana przez państwa członkowskie. Nie znamy mechanizmu wyboru sędziów do Trybunału Arbitrażowego który będzie rozstrzygał spory między Kanadą a rządami krajów UE ale znając życie będzie on zależał od ... układu sił w Komisji Europejskiej. Warto nadmienić że stroną umowy są UE i Kanada ale przed arbitraż będą stawały poszczególne państwa UE. Jeśli francuski sędzia będzie decydował w sporze między firmą z Quebecu a polskim rządem to wynik będzie przewidywalny. Należy spodziewać się że wszystkie większe amerykańskie firmy od razu założą w Kanadzie spółki córki. CETA w zasadzie otwiera drogę do TTiP ale mało kto o tym mówi. Umowa jest asymetryczna i otwiera krajom Ameryki Północnej prawie nieograniczony dostęp do 450 milionowego rynku UE w zamian oferując dostęp do 40 milionowego rynku Kanady.
Skutki umowy poznamy w przyszłości ale już teraz można uznac sposób jej negocjowania i ratyfikacji za polityczną korupcję. Brak przejrzystości działań eurokratów nie wpisuje się w głoszoną przez nich potrzebę zachowania demokratycznych standardów takich jak np. dbałość o niezależność Trybunału Konstytucyjnego. Nie przypominam sobie aby TK zgłaszał jakieś zastrzeżenia do ACTA wprowadzanego tylnymi drzwiami przez Tuska. CETA przeszło tylko dlatego że negocjacje zostały utajnione.
Poprzedni rząd postawił PiS przed trudnym wyborem akceptacji wynegocjowanych przez poprzedników rozwiązań lub ustawienia się w roli eurosceptycznego wstecznika.
