Fałszywy prorok.

Minęło troszkę czasu od czasu gdy rządzi PO, więc czas podsumować co się zmieniło od wyborów.  PO wygrało zdecydowanie wybory i cieszy się w tej chwili niezwykle wysoką popularnością.  Największą w historii demokracji parlamentarnej po PRL-u.   Rząd stworzony przez Donalda Tuska ma naprawdę komofortową sytuację jeśli chodzi o rządzenie i  wprowadzanie obiecanych reform.  Donald od samego początku nie był skazany na rząd mniejszościowy, tak jak rząd Marcinkiewicza, ewentualnie na męczące targi z populistycznymi partiami typu Samoobrona. PO wraz z PSL-em ma także stabilną większość w sejmie i może dokonywać reformy strukturalnej i finansowej państwa (nie wspomnę już o przewadze posłów PO w senacie, gdzie uchwalane są poprawki).   Tak jak obiecywali politycy PO tuż przed wyborami, rządy PO miały być profesjonalne i o wiele lepsze od rządów PiS-u.

 Co się tym czasem dzieje?  Niewiele niestety.

Poza pustymi hasełkami z czasów słynnego, oraz długaśnego, „expo-se” i kampani wyborczej, PO nie potrafiła przedstawić oficjalnego programu naprawy państwa.  To znaczy w ciągu ostatnich 2 miesięcy padło paredziesiąt dziwnych i sprzecznych ze sobą propozycji i haseł, ale zostały one bardzo szybko zdementowane przez wierchuszkę partii.   Wygląda na to, że program tej partii pozostaje skrzętnie ukrywaną tajemnicą, nawet dla członków PO.  Obawiam się, że nie zna go nawet Donald Tusk.

Co mnie najbardziej przeraża w tej nieudolnej polityce platformy, to fakt, że wszystkie zaniechania i opóznienia polityków PO, to efekt paraliżującego strachu przed utratem punktów procentowych w sondażach. Tusk, zapatrzony w zamgloną prezydenturę, zapomina o tym, że jego gabinet musi działać zgodnie z interesami państwa, a nie kierować się pijarem i słupkami sondażowymi. 

 Największa groteska (jeśli odpowiednie to słowo w tak poważnej sprawie)  rozgrywa się obecnie w prokuraturze i ministerstwie sprawiedliwości.  Przestępcy do niedawna ścigani przez okrutnych siepaczy Ziobry, a także ci panowie i panie, przeciwko którym prowadzono postępowania prokuratorskie,  są w czasach nowego ministra "sprawiedliwości", uwalniani z aresztów i oczyszczani z zarzutów.  Niestety, nie tylko są usprawiedliwiani i "oczyszczani" przez media i autorytety medialno-polityczne, robi się z nich na siłę męczenników (Blida, doktor X).  Wkrótce sam Rywin z Jakubowską zgłosi sprawę o odszkodowanie od państwa POlskiego (czytaj podatników).  Pewnie wygra.

 Niektórzy z uciekinierów wracają do Polski, tfu nowej "Irlandii", w której nastały rządy miłości i gospodarności.(Kulczyk, Krauze).  Co do urzędników mianowanych przez złe kaczki i ich siepaczy, to zwalnia się ich z tego prostego powodu, że byli mianowani przez poprzedni rząd.  To w zupełności wystarczy. Dotyczy to nawet sekretarek, które parzyły kawę nie tym szefom co trzeba.  Nie wspomnę o panującej atmosferze na uczelniach, gdzie przyznanie się do sympatii propisowskich, to natychmiastowe szykany i grozba utraty pracy.

Na temat cyrku wokół „służby zdrowia” nie będę pisał, bo dramat trwa nadal.  Gotuje się w górnictwie, szkolnictwie i szpitalach.  Związkowcy szykują się do gorącej wiosny.  POzostaje nam tylko czekać na cud.  A cudów jak nie ma, tak nie ma.  Giełda pikuje w dół, w kraju panuje coraz większy chaos i niepewność, związkowcy szykują się do wiosennych manifestacji, a konkretnych działań rządu nie widać.  POlitycy PO ukradkiem uciekają przed dziennikarzami, wsiadając do rządowych gablot, jakby rządzili od dobrych 3 lat, a nie od 3 miesięcy. 

 Oby tylko Tusk nie okazał się fałszywym prorokiem, ogłaszając swoje cuda.  Bo zamiast cudów, może sprowadzić na swój rząd biblijne plagi, poprzez nieudolność i lenistwo.  Gorsza sprawa, że cierpieć będą wszyscy w tej nowej "Irlandiii", a nie tylko nieudacznicy i fałszywi prorocy.