W swej pierwszej encyklice Redemptor hominis (1979) Jan Paweł II ponownie zacytował słowa Chrystusa „poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli”.
Następnie dodał:„W słowach tych zawiera się podstawowe wymaganie i przestroga zarazem. Jest to wymaganie rzetelnego stosunku do prawdy jako warunek prawdziwej wolności. Jest to równocześnie przestroga przed jakąkolwiek pozorną wolnością, przed wolnością rozumianą powierzchownie, jednostronnie, bez wniknięcia w całą prawdę o człowieku i o świecie”.
www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TM/wolnosc_prawda_jp2.html
Po obejrzeniu reportażu Marcina Gutowskiego „Franciszkańska 3” na temat postawy kardynała Karola Wojtyły wobec grzechu pedofilii w Kościele doznałem uczucia wielkiego smutku, że życiorys i wielki dorobek papieża JP II wyniesionego do świętości stał się przedmiotem przetargów politycznych wrogich sobie polskich obozów włazy i opozycji.
Ta wzajemna wrogość jest prawdziwie antychrześcijańska choć uznawana przez nich bluźnierczo za postawę chrześcijańsko etyczną.
Obozowi władzy sprzyjają polscy biskupi, a opozycji ruchy feministyczny i LGBT. Te „polityczne przylepki” do polityków nie tolerują konkurencyjnych wzajemnie światopoglądów demonstrowaniem obelżywych epitetetów.
Tematyka grzesznej obyczajności w Kościele katolickim na świecie nie ominęła Polski, stając się głosem krytyków katolicyzmu. Jest to odwet na polskich biskupach za to, że tak bezceremonialnie krytykują rozwój katolickiego laikatu niekatolickimi wręcz wyzwiskami osobników LGBT wyrażanego głośno np. przez Marka Jędraszewskiego /arcybiskupa, metropolity krakowskiego, wiceprzewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski/ słowami „tęczowa zaraza”.
W tej atmosferze dociekliwi dziennikarze śledczy zajęli się opiniami o tolerowaniu przez polskich biskupów pedofilii w naszym Kościele i upublicznili opinię, że uczestniczył w tym również kardynał Karol Wojtyła w czasie kierowania archidiecezją krakowską.
Okazane materiały i wypowiedzi świadków są uznawane przez ważnych historyków i księży KK w Polsce za poważne i że powinny być poddane szczegółowej analizie w imię maksymy św. Jana Pawła II, że „prawda zwycięży”.
Ton prawdy słychać także w wypowiedzi ks. kardynała Stanislawa Dziwisza:
„Ojciec święty był "pierwszy przewodnikiem", a dziś jest obrażany i osądzany - powiedział podczas liturgii kardynał Stanisław Dziwisz. - Nie dajmy się. Bądźmy wierni historii. Bądźmy wierni papieżowi. Bądźmy wierni Kościołowi, to jest nasza siła - mówił kardynał, modląc się, "aby prawda zawsze zwyciężała".
www.msn.com/pl-pl/wiadomosci/polska/kard-stanisław-dziwisz-zabiera-głos-w-sprawie-jana-pawła-ii-był-wielki-a-dziś-jest-obrażany-i-osądzany/ar-AA18oRM7?ocid=msedgdhp&pc=U531&cvid=ddaf21403bda4ec9a58de4068e2b8b1a&ei=18
Zatem jedynym przedsięwzięciem rozstrzygającym tę żenującą kłótnię polityków o postawę życiową św. Jana Pawła II powinno być powołanie zespołu w składzie autorytatywnych historyków i duchownych kk do zbadania prawdziwości źródeł i wiarygodności świadków, które przywołuje Marcin Gutowski filmie „Fraciszkańska 3”.
Świadectwo życia i moralności św. Jana Pawła II musi być uwolnione od opinii polityków, których poziom moralny nie gwarantuje obiektywności ocen Najwybitniejszego Polaka ostatniego stulecia.
Cywilizowane społeczeństwo nie może dopuścić do bezczeszczenia pamięci osoby świętej, wybitnej postaci w historii świata.
Taka komisja musi być powołana natychmiast!
