Głównymi bohaterami obalenia komunizmu w Polsce byli robotnicy zorganizowani w latach 80-tych XX wieku w masowym ruchu „Solidarność”, dzisiaj ikona polskiej demokracji i patriotyzmu, fundament III Rzeczpospolitej Polskiej.
Jak bardzo solidny jest to fundament niech świadczy 30 – letni tryumfalny marsz Polski z „ciemnicy” PRL-owskiego zacofania do „jasnego” świata Zachodu przypieczętowany członkostwem Polski w UE i ważnym w niej miejscem Polski wyróżnianej powierzaniem polskim mężom stanu czołowych unijnych funkcji politycznych:
Jerzy Buzek w latach 2009 – 2012 przewodniczący Parlamentu Europejskiego.
Donald Tusk od 214 r. przewodniczący Rady Europejskiej – już drugą kadencję.
Ta wysoka pozycja Polski została zdegradowana przez PiS i jej koalicjantów po wygranych wyborach w 2015 r. Obecny polski obóz rządzący charakteryzujący się wielką niechęcią do pluralistycznej demokracji liberalnej natychmiast przystąpił do jej likwidacji drogą degradowania samodzielności wszystkich niezależnych od władzy rządowej struktur życia publicznego i całkowitego podporządkowania ich rządowi, czyli politykom PiS.
Zaczęto od polityki historycznej kuriozalną rehabilitacją okupacyjnego podziemia NSZ, tak scharakteryzowanego na: http://www.historycy.org/index.php?showtopic=53074
„W Polsce pod okupacją hitlerowską utworzyły się trzy główne organizacje w tym samym 1942 roku, AK, NSZ i BCh. Ta ostatnia została w 1943 rozwiązana więc nie biorę jej pod uwagę.
Skupiam się na tych dwóch AK i NSZ. NSZ była skrajnie nacjonalistyczno - faszystowską organizacją natomiast charakter AK był niejednolity (ze wskazaniem na demokratyczny) Obie organizacje nie zjednoczyły się. NSZ zapowiadało utworzenie Katolickiego Państwa Polskiego z podobnymi nacjonalizmami. Armia Krajowa chciała w Polsce wolnych wyborów w których mogliby też startować komuniści. Czy zatem ta różnica w poglądach mogła doprowadzić do zbrojnego starcia? Miejmy na uwadze to, że część liberalno-demokratycznych środowisk AK, sprzeciwiała się włączenia nawet tej części NSZ która nie współpracowała z Niemcami. Niedowiarkom polecam obwieszczenie Komendanta Armii Krajowej, Leopolda Okulickiego”.
Bojowe dokonania żołnierzy NSZ wyniósł PiS na czoło wojennego bohaterstwa Polaków puszczając w niepamięć wyżej wymienione niechlubne karty tej nacjonalistycznej organizacji zbrojnej.
Konsekwentne obecnie modelowanie szkolnictwa i mediów narodowych (dawniej publicznych) przytłaczaniem odbiorcy wyłącznie pozytywnymi narracjami naszych dziejów z jednoczesnym marginalizowaniem wstydliwych faktów z naszej historii.
Bezprzykładne dezawuowanie dorobku III RP i historycznych procesów jej budowania nagminnie określane są „zdradą okrągłostołową”. Programowe odrzucanie historycznych zasług najwybitniejszych twórców odrodzonej Polski i przypisywanie historycznej roli polskim przemian przedstawicielom dzisiejszego obozu władzy, dalekich wtedy od funkcji sprawczych owych przemian i bez wpływu na ich dokonania.
Wyraźną przeszkodą dla takiej autorytarnej strategii PiS dot. zmiany ustroju Polski – z pluralistycznej demokracji liberalnej na narodowo katolicką – drogą eliminowania trójpodziału władzy na ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą. Brak sejmowej większości rządzącej koalicji wymaganej ustawowo dla zmiany konstytucji krzyżowały owe bezkompromisowe, ustrojowo strategiczne plany PiS, więc postanowione je usunąć.
Korzystając z nieznajomości ustawy zasadniczej przez polskie społeczeństwo, PiS dokonał zmian ustrojowych ustawami zwykłymi z ominięciem konstytucji, co groziło zaskarżaniem ich do Trybunału Konstytucyjnego i uznaniem za nielegalne.
Dlatego przemodelowano Trybunał Konstytucyjny z niezależnego na polityczny i prorządowy. W tym samym celu zreformowano sądy powszechne i Krajową Radę Sądowniczą.
Obecnie jesteśmy świadkami ostatniego etapu podporządkowywania rządowi Sądu Najwyższego. Ten ostatni etap podporządkowywania ma być domknięciem klamry pełnego autorytaryzmu rządu w sprawowaniu władzy metodą eliminowania w państwie kontroli narodu nad tą władzą. Ta klamra zupełnie zamknie wgląd społeczeństwa w mechanizm rządzenia. Naród nie może już sprawdzić intencji rządu w kierowaniu państwem. Bardzo wyraźnym tego znakiem jest utajniony wybór członków Krajowej Rady Sądowniczej przez zatajenie podmiotów typujących kandydatów do tejże rady. To jest najbardziej dramatyczny przykład ukrywania przed narodem prawdziwych intencji rządu i finałowego celu ustrojowej rewizji państwa.
Nasuwa się pytanie, czy naród polski odgadł strategię ustrojową PiS i czy potrafi się temu przeciwstawić? W latach 80-tych XX w. masowość protestów społecznych wywołał kryzys ekonomiczny i ignorowanie przez władze nastrojów społecznych domagających się zmian przy zupełnej obojętności reżimowych związków zawodowych (CRZZ). Solą protestów byli wtedy strajkujący robotnicy z mądrym doradztwem intelektualistów.
Dzisiaj społeczeństwo polskie cieszy się zadawalającym poziomem stopy życiowej (a nawet bardzo dobrej) i dobrą koniunkturą gospodarczą, wobec których polityczne zawirowania wokół naruszania przez władzę państwa konstytucji są zupełnie nie obecne. w masowym obiorze społecznym. W zdecydowanej większości polskie społeczeństwo nie rozumie zagrożenia dla siebie wynikającego z likwidacji trójpodziału władzy i nie respektowania przez rządzących obowiązującej konstytucji patrząc na to z obojętną ciekawością i zdziwieniem.
Zaś zagrożenie takie rozumie inteligencja z wymiarem sprawiedliwości na czele i intelektualne zaplecza uniwersyteckie polskiego społeczeństwa. Środowiska te w duchu patriotycznym przyjęły na siebie ciężar protestu i intensywnego uświadamiania społeczeństwa o ewidentnych zagrożeniach dla polskiej demokracji politycznego kursu PiS na całkowity autorytaryzm w sprawowaniu władzy bezwzględnie egzekwowany całą instytucyjną potęgą państwa zawłaszczonego przez aktualnie rządzący obóz polityczny.
W tej, wydawałoby się beznadziejnej sytuacji ów zdecydowany sprzeciw otrzymał jednoznaczne wsparcie Wspólnoty Europejskiej, na forum której wczoraj polski premier dal pokaz uporu w zgubnym kontynuowania demontażu polskiego państwa prawnego, co natrafiło na jednoznaczne potępienie większości państw wspólnotowych, tak komentowanych przez media i agencje zagraniczne, na przykład:
„REUTERS” – UE otwiera nową sprawę przeciwko Polsce w związku ze zmianami w Sądzie Najwyższym,
„THE ECONOMIST” – Jak UE walczy, by chronić rządy prawa w Polsce,
„THE WASHINGTO POST” – Zamach polskiego rządu na niezależność sądownictwa jest częścią globalnego trendu,
„AL-DŻAZIRA”- Polski premier broni kontrowersyjnej reformy sądownictwa,
„BLOOMBERG” – Izolacja Polski pokazuje łomot, który premier dostał w Parlamencie Europejskim.
Niełatwo przewidzieć finał „polskiej awantury” ustrojowej demontującej obecny ustrój państwa pozbawianiem go wartości unijnych, traktatowo przyjętych przez Polskę jako obowiązujących w naszym, polskim ładzie prawno-ustrojowym.
Protesty w Polsce i stanowczość Unii Europejskiej w sprzeciwie wobec destrukcji polskiej demokracji pozwalają mieć nadzieję, że sprawujący władzę powstrzymają swój ślepy pęd do ustrojowego odwrotu od III RP.
Władze bagatelizuję obecne protesty umniejszając ich znaczenie ilością protestujących uznając je za zbyt skromne wobec siły władz państwowych, by im ulec. To wielka pomyłka w tej ocenie. Siła obywatelskiego intelektu w obecnych protestach nie jest siłą fizyczną porównywalną do wspomnianych robotniczych protestów lat 80-tych, ale jest siłą o potencjale mocy sprawczej porównywalnej z oporem społecznym lat 80-tych XX w.
Siła tego protestu nie leży w masie protestujących lecz w skondensowanej w niej energii obywatelsko intelektualnej porównywalnej w fizyce do energii jądrowej, która drzemie w jądrze malutkiego atomu, a wyzwolona z niego generuje niewyobrażalną moc.
I właśnie z tą mocą powinien się liczyć PiS.
