Niepełnosprawne dziecko w przedszkolu i szkole.
Wakacje dobiegają powoli końca i czas przenieść się myślami do szkolnych ławek. Nie wszyscy wyczekują powrotu do szkoły z niecierpliwością, ale niektórzy już cieszą się na możliwość spotkania się z równieśnikami i kontynuowania dalszej nauki. Także dzieci niepełnosprawne czekają na pierwszy dzwonek. Ustawa z 7 września 1991 r. o systemie oświaty zapewnia możliwość pobierania nauki we wszystkich typach szkół przez dzieci i młodzież niepełnosprawną oraz niedostosowaną społecznie, zgodnie z indywidualnymi potrzebami rozwojowymi i edukacyjnymi oraz predyspozycjami.
Czas do przedszkola.
Dzieci niepełnosprawne objęte są wychowaniem przedszkolnym w wieku od 3 do 6 lat na równi z niepełnosprawnymi rówieśnikami, ale żeby wyjść na przeciw ich potrzebom w wieku 6 lat mogą skorzystać z rocznego przygotowania przedszkolnego. Także sam pobyt dziecka w przedszkolu może być przedłużony do 10 roku życia (musi ono jednak posiadać, orzeczenie poradni psychologiczno-pedagogicznej kwalifikujące do kształcenia specjalnego). By niepełnosprawne dziecko mogło zostać objęte wychowaniem przedszkolnym rodzice powinni złożyć w rejonowej poradni psychologiczno-pedagogicznej wniosek o orzeczenie do kształcenia specjalnego. Do wniosku należy dołączyć posiadane badania specjalistyczne. Decyzję podejmuje zespół orzekający. W posiedzeniu zespołu mogą brać udział rodzice. Rodzice otrzymują pisemne orzeczenie w terminie 14 dni od posiedzenia zespołu. Od decyzji niezgodnej z wnioskiem rodziców można odwołać się do kuratora oświaty w terminie 14 dni od dnia otrzymania orzeczenia. Oczywiście to rodzice podejmują ostateczną decyzję o wyborze formy opieki przedszkolnej dla ich pociechy.
Informacje o przedszkolach integracyjnych lub grupach integracyjnych można uzyskać w gminnym wydziale edukacji, powiatowym wydziale edukacji albo w kuratorium.
Orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego.
Orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego jest wskazaniem najodpowiedniejszej formy kształcenia, z uwzględnieniem potrzeb dziecka oraz wskazaniem właściwych form pomocy specjalistycznej. Orzeczenie nie jest równoznaczne ze skierowaniem dziecka do jakiejkolwiek szkoły specjalnej.
Dziecko niepełnosprawne może mieć odroczony termin rozpoczęcia nauki szkolnej. Obowiązek szkolny dla dziecka jest odraczany na wniosek i za zgodą rodziców przez dyrektora szkoły rejonowej po zasięgnięciu opinii poradni psychologiczno-pedagogicznej.
Edukacja dziecka niepełnosprawnego w wieku szkolnym.
Uczniowie niepełnosprawni mają możliwość wydłużenia obowiązku szkolnego do 16 roku życia na poziomie szkoły podstawowej, do 21 roku życia na poziomie gimnazjum i do 24 roku życia na poziomie szkoły ponadpodstawowej.
Aby niepełnosprawne dziecko mogło podjąć edukację szkolną powinno uzyskać orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego (takie same jak przy kształceniu przedszkolnym).
Orzeczenie wydaje się na okres roku szkolnego lub na czas nieokreślony. Określa ono zalecaną formę kształcenia specjalnego - do jakiej szkoły czy placówki dziecko powinno uczęszczać, by uzyskać dla siebie optymalną korzyść. Czy ma to być szkoła ogólnodostępna, szkoła integracyjna lub oddział integracyjny, szkoła specjalna lub oddział specjalny czy specjalny ośrodek szkolno-wychowawczy.
Dzieciom i młodzieży, którym dysfunkcja narządu ruchu, uniemożliwia lub utrudnia uczęszczanie do szkoły lub przedszkola, z przewlekłymi chorobami i innymi dolegliwościami, stale lub okresowo powodującymi niezdolność do nauki w warunkach szkoły, organizuje się na wniosek rodziców nauczanie indywidualne. Jest to forma spełniania obowiązku szkolnego możliwa do realizacji w miejscu pobytu dziecka. Orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania wydają zespoły orzekające działające w publicznych poradniach psychologiczno-pedagogicznych oraz w innych publicznych poradniach specjalistycznych.
W takich poradniach (poradniach psychologiczno-pedagogicznych) rodzice, nauczyciele, młodzież i niepełnosprawne dzieci mogą otrzymać także specjalistyczną pomoc. W zakresie wychowania i kształcenia dzieci i młodzieży, pomoc w wyborze kierunków kształcenia i zawodu, pomoc logopedyczną, psychologiczno-pedagogiczną.
Pomoc, którą zapewnia poradnia jest dobrowolna i nieodpłatna.
Źródło:Pełnomocnik Rządu do Spraw Osób Niepełnosprawnych, Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej, Poradnik dla rodziców dzieci niepełnosprawnych, Warszawa 2001 r.
