Analizowanie wyników wyborów do Europarlamentu pod kątem reprezentacji przez tradycyjne ugrupowania i frakcje jest niezwykle trudne, czasochłonne i kosztowne. Rozsądny wydaje się jedynie podział: mainstream i pozostali. Gdzie za mainstream uznajemy wszystkie partie krajowe których przedstawiciele głosują za uchwałami realizującymi z grubsza politykę wspólnotową a pozostali to dla wygody eurosceptycy. Na przykładzie polskich partii mainstream to: PiS, PO, Lewica, PSL a pozostali to: Konfederacja, Solidarna Polska.
Pytanie brzmi: Jak ten układ będzie wyglądał po czerwcowych wyborach. Obecnie mamy 705 deputowanych liczba ta od czerwca wzrośnie do 720 posłów.
W kończącym kadencję parlamencie za mainstream uznawani są: EPP (176), S&D (144), RE (102)
Za eurosceptyczne uznawane są: ID (64), ECR (64), GUE/NGL (38) i 21 posłów niezrzeszonych spośród 46, pozostali niezrzeszeni to głównie posłowie z problemami łapówkarskimi, kryminalnymi, obyczajowymi którzy stanowią grupę renegatów ograniczających się do pobierania apanaży.
Celowo do żadnej z powyższych kategorii nie zaliczam G/EFA (71), a dlaczego to wyjaśnię po wyborach w czerwcu.
Realny wpływ na Europejskie prawodawstwo daje co najmniej 300 posłów i wydaje się to wynik nieosiągalny dla eurosceptyków, czy aby na pewno? Z perspektywy wyborów w Polsce wydaje się niemożliwe żeby Polscy Eurosceptycy uzyskali większość z 53 mandatów przypadających Polakom zupełnie inaczej wygląda sytuacja w innych krajach europejskich. Nie wdając się w głębokie analizy i roztrząsanie potencjału poszczególnych partii krajowych w czerwcu będziemy mieli Parlament Europejski w którym zobaczymy co najmniej 250 posłów których możemy zdefiniować jako eurosceptyków.
Ciąg dalszy nastąpi.
Inne tematy w dziale Polityka
