Ubecy nie przychodzą nocą i swych sieci po omacku nie zarzucają. Łatwo się mogą wówczas pomylić. Wolą raczej światło dnia, gdzieś w kawiarenkach zacisznych.
Ubecy generalnie są śliscy, lubią się lepić. Tak w tym są mistrzami i rzadko się odklejają.
Ubecy mają słuch przytępiony. Nie dziwne, od trzasku łamanych sumień pękają bębenki. Ale za to śmieją się głośno, tak jak każdy kto wygra. Choć to ciągłe wygrywanie może ich nudzić.
Ubecy istnieli zawsze, tak jak zawsze istniało sumienie, są nam potrzebni na zasadzie kontrastu.
Mówią, że ludzie co do zasady są raczej paskudni, tylko trzeba dać na to im szansę.
Czasami trzeba wokół pokrążyć, a lot powinien być długi. Pikowanie w dół to etap ostatni, ale jakże przyjemny.
Ale mówią, że są i tacy co tej szansy usilnie szukają, losu nie kuszą, losem swym gardzą.
Wówczas krążyć nie trzeba, wystarczy tylko od razu się schylić.
Każdy ma swoją granicę, choć na co dzień jesteśmy bohaterami.
Ale są też tacy granic tych pozbawieni i płaczem maskują przejścia graniczne.
Uparty centrolewicowiec, niedogmatyczny liberał i gospodarczy i obyczajowy, skłaniający się raczej ku agnostycyzmowi, fan F.C. Barcelony choć nick upamiętnia Ferenca Puskasa gracza Realu Madryt email:
gamaj@onet.eu
About Ferenc Puskas: I was with (Bobby) Charlton, (Denis) Law and Puskás, we were coaching in a football academy in Australia. The youngsters we were coaching did not respect him including making fun of his weight and age...We decided to let the guys challenge a coach to hit the crossbar 10 times in a row, obviously they picked the old fat one. Law asked the kids how many they thought the old fat coach would get out of ten. Most said less than five. Best said ten. The old fat coach stepped up and hit nine in a row. For the tenth shot he scooped the ball in the air, bounced it off both shoulders and his head, then flicked it over with his heel and cannoned the ball off the crossbar on the volley. They all stood in silence then one kid asked who he was, I replied, "To you, his name is Mr. Puskás". George Best
His chosen comrades thought at school He must grow a famous man; He thought the same and lived by rule, All his twenties crammed with toil; 'What then?' sang Plato's ghost. 'What then?' Everything he wrote was read, After certain years he won Sufficient money for his need, Friends that have been friends indeed; 'What then?' sang Plato's ghost. 'What then?' All his happier dreams came true - A small old house, wife, daughter, son, Grounds where plum and cabbage grew, poets and Wits about him drew; 'What then.?' sang Plato's ghost. 'What then?' The work is done,' grown old he thought, 'According to my boyish plan; Let the fools rage, I swerved in naught, Something to perfection brought'; But louder sang that ghost, 'What then?' “What then”” William Butler Yeats
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
