Jak trwoga to do czerwonej zarazy

Antoni Słonimski wspominał, że przed wojną  listy, petycje publiczne, wspierało się własnym nazwiskiem, dopiero gdy parafkę złożył jakiś tam intelektualny gigant, ot choćby Miriam (nawet jeśli robił to przez szparę w drzwiach). Były to  inne czasy, gdy bycia inteligentem  nie dziedziczyło się w genach (Ojciec nocami łaził po opłotkach – judził filmowy Biesiekierski), a co najwyżej w nazwisku, no i poprzednicy Andrzeja Mleczki, w nieco innym kontekście, rysowali obrazki  takie jak ten.

Nie wiadomo co (poza wiadomą partią) zostało nam z przedwojennego etosu, ale na pewno nie są to tytani intelektu, tudzież dobry smak, którego chyba dziś przede wszystkim brakuje. Oto Paweł Lisicki podpisał się pod apelem razem z Pawłem Fąfarą (Polska, The Times), Robertem Krasowskim (Dziennik) oraz Adamem Michnikiem (Gazeta Wyborcza). A wydawałoby się, że tak jak się nie rozmawiało z Quislingiem, Petainem , Mussertem czy Hachą, tak podpisywanie czegokolwiek z Adamem Michnikiem traktować należy już nie tylko za dyshonor, ale wręcz za uśmiechanie się do okupanta. Wszak, nie ja jeden uważam, że wciąż żyjemy w Generalnym Gubernatorstwie. Sytuację katastrofalnie pogarsza fakt, w jakim celu podpisano ów list. Owszem, gdyby apel dotyczył deagoryzacji, deparadyzacji, tudzież depassentyzacji (w skrócie desalonozacji), można by kwestię rozważyć. Tymczasem Pan Lisicki podpisał apel na wskroś socjalistyczny (a więc zbrodniczy), bo upomina się aby Skarb Państwa finansował filmy o Powstaniu Warszawskim. Czyżby, otwierający wszystkie drzwi w Polsce (stąd sukces?) pracownicy Muzeum Powstania (i ich naśladowcy), nie potrafili zdobyć środków od rodaków, wzruszonych bojem powstańczym?

Nie wiem czy autor „Nie-ludzkiego Boga” czytał Biblię (choćby tę von Milesa), ale w XXI wieku jasne chyba jest, że raczej już nic nie zastąpi nam wolnego rynku.  Wszelkie odmiany ingerencji (rządowej) w zjawiska rynkowe nie tylko nie pozwalają osiągnąć zamierzonego przez ich autorów celu, ale na dodatek powodują, że zaistniała sytuacja nawet z ich punktu widzenia jest mniej pożądana, niż poprzednia, którą zamierzali zmienić – pisał ów von Mises, co znaczy ni mniej, ni więcej, że jeżeli zaczniemy finansować powstańcze filmy z podatków, to w efekcie sytuację jeszcze pogorszymy i w ogóle przemysł filmowy  runie nam w przepaść. A przecież kolejne,  kapitalistyczne produkcje Hollywood, pokazują jak oryginalne, uczciwe i filozoficznie przenikliwe mogą być filmy historyczne, ot choćby „Pearl Harbor z samym Benem Afleckiem.

Paweł Dunin - Wąsowicz inny naczelny, tym razem pisma okołopornograficznego, podczas ostatniego jubileuszu „Lampy” wprost przyznał, że wszelkie periodyki literackie, jak jeden mąż, występują o dofinansowanie ze środków publicznych, co może nie dziwić w przypadku leninowskiej „Krytyki politycznej”, ale szokuje już w przypadku święconej „Frondy”. I pomyśleć, że gdyby posłuchano von Milesa i odrzucono pomoc publiczną to czasopisma rozkwitłyby na tyle, że aż  z trudem dałoby się je znaleźć w księgarniach.

A tak pozostaje nam tylko zapłakać nad cytatem z Masłowskiej, która w Pawiu Królowej wprost się przyznała, że Ta książka powstała za z Unii Europejskiej pieniądze. Ma na celu integrację intelektualną osób głupich w Polsce.

PS Ks. Stopka, w kontekście sprawy Agaty Mróz, dziwi się dlaczego wśród ludzi ochrzczonych często brakuje człowieczeństwa. Myślę, że przestanie się dziwić, gdy przeczyta jak Venissa uznała  Agatę Mróz za osobę autodestrukcyjną, co popełniła samobójstwo na raty, jej dziecko, z jej winy niebawem zachoruje i że w ogóle nie powinna być świętą, na co Maryla odpowiedziała  jej, że wymyślili to spece od propagandy ITI.