Szabat: Od stworzenia czy od Mojżesza? Adwentyści wyjaśniają

W poszukiwaniu prawdy często natrafiamy na stare pytania wymagające nowych odpowiedzi."

 Najnowszy odcinek popularnego internetowego programu "Co to jest prawda?" na kanale "Clash Of Minds", zatytułowany "WIT - Sabbath Origins, Eden or Sinai? by Robert Veith & Marlou Smith", ponownie skupił się na Kościele Adwentystów Dnia Siódmego. Tym razem prowadzący, Robert Veith i Marlou Smith, podjęli się zadania odpowiedzi na szereg często pojawiających się zarzutów oraz nieporozumień dotyczących jednego z fundamentów wiary adwentystycznej – dnia sobotniego, czyli Szabatu. Emisja odcinka z 15 maja 2025 roku stanowi kontynuację serii poświęconej polemikom wokół adwentystycznych przekonań.

Adwentyści o Szabacie: Mity i fakty

 Dyskusja toczyła się wokół trzech kluczowych kwestii: braku słowa "Szabat" w Księdze Rodzaju i rzekomego nieprzestrzegania go przez ponad 2.000 lat, twierdzenia, że Szabat był jedynie przykazaniem odpoczynku dla Izraela, a nie kultu, oraz kontrowersji wokół nauczań Ellen White na temat czasu rozpoczęcia Szabatu (od 18:00 do 18:00) oraz rzekomej szybkiej zmiany jej pism.

 Prowadzący z "Clash Of Minds" podeszli do tematu z deklarowaną uczciwością i oparciem na Piśmie Świętym. Odpowiadając na pierwszy zarzut, argumentowali, że doszukiwanie się konkretnego hebrajskiego słowa "Szabat" w Księdze Rodzaju pomija szerszy kontekst. Wskazali na fragmenty takie jak Księga Rodzaju 2, 1-3 mówiące o tym, że Bóg odpoczął siódmego dnia, pobłogosławił go i uświęcił. Ich zdaniem, choć hebrajskie słowo pojawiło się później, sama koncepcja siódmego dnia jako czasu szczególnego istniała od stworzenia i była przekazywana przez Adama kolejnym pokoleniom. Przedstawili biblijną chronologię i długowieczność postaci, sugerując możliwość bezpośredniego przekazu wiedzy od Adama aż do czasów Abrahama, którego Bóg chwalił za przestrzeganie Jego przykazań oraz praw (Księga Rodzaju 26, 4-5), co ich zdaniem implikuje zachowywanie Szabatu. Podkreślili, że Księga Rodzaju to kronika historyczna, a Prawo Mojżeszowe było kodyfikacją zasad, które w dużej mierze były znane wcześniej, ale uległy zatarciu m.in. podczas niewoli egipskiej. Zwrócili uwagę na pierwsze pojawienie się terminu "szabat" w kontekście egipskim (Księga Wyjścia 5, 5) oraz na próbę, jaką Bóg przeprowadził na Izraelitach na pustyni, dając podwójną porcję manny szóstego dnia – co miało miejsce przed ogłoszeniem Dziesięciu Przykazań na Synaju (Księga Wyjścia 16, 4. 23), dowodząc, że Szabat nie był pomysłem Mojżesza.

 Przechodząc do kwestii Szabatu jako dnia odpoczynku, a nie kultu, Veith i Smith przytoczyli czwarte przykazanie (Księga Wyjścia 20, 8-11), wzywające do "pamiętania o dniu Szabatu, aby go uświęcić". Wyjaśnili, że "uświęcić" oznacza uczynić coś świętym, ważnym dla Boga. Ich interpretacja wskazuje, że jest to odpoczynek duchowy, czas spędzony z Bogiem, służący duchowemu wzrostowi. Zacytowali także Księgę Kapłańską 23, 3 określającą Szabat jako "święte zgromadzenie", co ich zdaniem potwierdza jego charakter jako czasu wspólnotowego kultu, podobnie jak w synagogach. Dodali, że zarówno Jezus, jak i apostołowie przestrzegali Szabatu, zbierając się na nabożeństwa.

 Najbardziej złożony okazał się zarzut dotyczący Ellen White i jej rzekomej zmiany nauczań o czasie rozpoczęcia Szabatu z godziny 18:00. Prowadzący zaznaczyli, że Ellen White nie była jedyną założycielką Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego – współtworzyli go także Joseph Bates i James White. Podkreślili, że zrozumienie prawdy było procesem, a Ellen White, choć miała wizje, nie zawsze od razu w pełni je rozumiała. Wyjaśnili, że wizja z 1847 roku skorygowała jej wcześniejsze przekonanie o rozpoczynaniu Szabatu o wschodzie słońca, ale nie wskazała precyzyjnie godziny 18:00. Według ich prezentacji, to Joseph Bates promował czas 18:00 – 18:00, opierając się na swoim doświadczeniu marynarza, gdzie czas na równiku był jednolity. Ellen White później używała sformułowania "o zmierzchu", pozostawiając pewne pole do interpretacji, ale podkreślając znaczenie gromadzenia się wierzących. Prowadzący zinterpretowali wizję jako korektę jej własnej, wcześniejszej błędnej interpretacji. Odpowiedź na pytanie, dlaczego Bóg pozwolił na ośmioletnie "błędne" zachowywanie Szabatu (jeśli przyjąć czas Batesa), opierała się na cytacie Jamesa White'a, mówiącym, że Bóg koryguje błędy we właściwym czasie. Podkreślili znaczenie pilnego i osobistego badania Pisma Świętego jako pierwszorzędnej zasady wiary oraz obowiązku. Zasugerowali, że dary duchowe (jak wizje Ellen White) służą do korygowania tych, którzy błądzą, ale po tym, jak sami sumiennie szukają prawdy w Biblii. Kluczowa jest otwartość na prawdę i gotowość do odrzucenia błędu.

 Odcinek zakończył dyskusję na temat Szabatu w tej serii programu. Prowadzący zachęcili widzów do nadsyłania kolejnych pytań i materiałów wideo na potrzeby przyszłych programów, ponownie podkreślając potrzebę cierpliwości w procesie odkrywania prawdy oraz znaczenie osobistego studium.

Odcinek "Co to jest prawda?" stanowi przykład tego, jak przedstawiciele danego wyznania mierzą się z pytaniami i krytyką, opierając swoje odpowiedzi na interpretacji pism oraz historii. Dyskusja podkreśla znaczenie osobistego studium i konfrontowania tradycji z badanymi źródłami, co w dobie łatwego dostępu do informacji staje się kluczowe dla każdego, kto pragnie pogłębić swoją wiedzę na temat różnych przekonań religijnych.

_{Oprac. redaktor Gniadek}