Po długich rokowaniach przyszło wreszcie dnia 18. Lipca /1870 roku/ w czwartej sesji / Soboru Watykańskiego I/ do ostatecznego głosowania; wynik był ten, że z 535 obecnych Ojców Kościoła dwóch tylko przeciw wnioskowi głosowało.
Pius IX. przeczytał Konstytucję „Pastor aeternus”, której czwarty rozdział nieomylność Ojca św. określa takimi słowy:
„Zgodnie z świętym Soborem nauczamy i uznajemy za dogmat od Boga objawiony, że Papież Rzymski, jeśli przemawia „ex cathedra” tj. jeśli sprawując swój urząd jako pasterz i nauczyciel wszystkich chrześcijan mocą swej najwyższej apostolskiej władzy, naukę dotyczącą wiary lub obyczajów jako obowiązującą Kościół cały określa: za pomocą boskiej, w Piotrze św. mu obiecanej przyczyny, tą obdarzony jest nieomylnością, którą boski Zbawiciel Kościół swój w nauce odnoszącej się do wiary lub obyczajów chciał obdarzyć; że też dlatego tego rodzaju orzeczenia Papieża Rzymskiego same ze siebie, nie zaś wskutek przyzwolenia Kościoła są nieodmienne”.
Podmiot nieomylności papieskiej.
Podmiotem czyli posiadaczem nieomylności jest Papież jako Głowa Kościoła czyli jako namiestnik najwyższej władzy nad całym Kościołem; a zatem nie jako biskup rzymski a tym mniej jako osoba prywatna. Nieomylność Papieża jest urzędowa tj. z urzędem złączona, a nie osobista. Jako osoba prywatna, zwłaszcza w rzeczach i naukach przyrodzonych, Papież mylić się może jak każdy inny człowiek. Papież nie cieszy się również nadprzyrodzonym darem nieomylności, jeśli mówi lub pisze o jakim przedmiocie religijnym jako teolog, jako uczony słowem: kiedy mówi i działa tylko jako osoba prywatna.
„Papieże rzymscy”, mówi Sobór Watykański, „wedle czasu i okoliczności zwoływali to powszechne sobory to w inny sposób starali się poznać przekonanie Kościoła rozpowszechnionego na całej kuli ziemskiej; nadto używali synodów partykularnych lub innych środków, jakie Opatrzność im podawała; i tak postanowili, co za przyczyną (asystencją) boską uznali za zgodne z Pismem św. i z podaniami apostolskiemi.
Albowiem Duch św. obiecany jest następcom Piotra św., nie aby wskutek odebranego przezeń objawienia głosili naukę nową, ale aby za jego przyczyną sumiennie przechowywali i wiernie wykładali odziedziczone, od apostołów przekazane prawdy wiary.”
https://wobronietradycjiiwiary.wordpress.com/2014/06/30/nieomylnosc-papieza/
Piszę na ten temat ze względu na olbrzymie zamieszanie w związku z wieloma wypowiedziami Ojca Świetego Franciszka na przeróżne tematy. Wiele z nich nie dotyczy bezposrednio wiary katolickiej, wygłaszane są przy różnych okazjach, komentowane przez media świeckie w różny, często sprzeczny sposób.
Czy ostatnie wypowiedzi papieża należy traktować jako nieomylne i obowiązujące katolików czy też jako Jego zalecenie, sugestię, osobisty pogląd etc.?
Inne tematy w dziale Społeczeństwo
