Dyskusja polityczna na wyższych i niższych szczeblach osiągnęła poziom piaskownicy i poziom ten ugruntowała. Szczególną popularność w przestrzeni publicznej zyskały słowa:
-
LEWAK – pierwotnie - pogardliwe określenie kogoś o lewicowych poglądach (wolność, równość, braterstwo, tolerancja dla odmienności, wsparcie dla najbiedniejszych) dziś - wyzwisko stosowane w stosunku do interlokutora, który nie zgadza się w dowolnej kwestii z nową, prawicową poprawnością polityczną, niezbyt wyraziście potępia PO, PSL czy .N lub łakomi się na publiczne pieniądze;
-
MIAŻDŻYĆ, MASAKROWAĆ, ZAORAĆ – metaforyczne określenia mające na celu wzmocnienie przekazu o tym, że ktoś komuś ostro odpowiedział lub krytycznie ocenił czyjeś działania.
Obserwując konteksty posługiwania się tymi zwrotami (których właściwości gramatyczno – semantyczne każdego jezykoznawcę doprowadzą do mdłości), za każdym razem przychodzą mi do głowy nastepujące określenia:
-
KUŁAK – chłop nieuspołeczniony, z trudem usiłujący się utrzymać z pracy własnych rąk w systemie gospodarki centralnej;
-
WRÓG LUDU – każdy, kto się nawinie, a jest niewygodny władzy komunistycznej;
-
PACHOŁKI IMPERIALIZMU – służący innej niż socjalistyczna idei (w domyśle – zdrajcy);
-
ZAPLUTY KARZEŁ REAKCJI – wróg ustroju socjalistycznego – najgorsza obelga propagandy komunistycznej.
Język, którym się posługujemy, wyznacza obszar naszego świata. Język w polityce ma znaczenie kluczowe, jest jej podstawowym narzędziem oddziaływania. Ci, którzy nieświadomie wykorzystują dialektykę bolszewicką do dyskursu politycznego, sami siebie dyskredytują. Posługując się tą nowomową niczego nie zbudujemy, nie osiągniemy żadnego konsensusu, nie doprowadzimy do żadnego rozwiązania, co najwyżej znajdziemy się bliżej płonących stosów i fali nieszczęść. Bo nowomowa jest językiem fałszu, nietolerancji i zbrodni. Historia – świadkiem.
P.S. Chciałam tu dorzucić rozważania nt. nowej poprawności politycznej, ale ktoś to już kapitalnie, choć przesmiewczo uczynił. Odsyłam zatem: http://nonsensopedia.wikia.com/wiki/Lewak
