W ciągu ostatnich lat w Polsce spierają się dwa główne obozy polityczne. Spór polityczny sam w sobie nie jest czymś niezwykłym zwłaszcza w demokratycznym państwie prawa. Spór jest esencją demokracji. Z drugiej jednak strony nie można się oprzeć wrażeniu, że tak naprawdę brak jest spójnej wizji polityki wewnętrznej państwa jak i zagranicznej. W zasadzie wciąż stoimy przed odpowiedzią na pytanie - Jaka ma być Polska? Oczywiście to trudne pytanie bowiem jesteśmy narodem bardzo doświadczonym przez historię. Popełniliśmy też sporo błędów w przeszłości. Umieliśmy jednak wykorzystywać sytuację. Tworzyć rozległe państwo a nawet cywilizować niektóre narody. Niemniej jednak przez ostatnie 100 lat nasze położenie geopolityczne nie uległo zmianie i nadal sąsiadujemy - na zachodzie z Niemcami a na wschodzie z Rosją pośrednio przez Białoruś zaś bezpośrednio z Kaliningradem.
Nie oszukujmy się, że sąsiedzi nie monitorują tego co dzieje się u nas. Nie łudźmy się że nie wykorzystają każdej sprzyjającej okazji aby nas podbić lub znów nas rozebrać jak zrobili to przed wiekami. Osobiście uważam, że nie mamy spójnej polityki wewnętrznej ani też polityki zagranicznej. Spierać i kłócić najlepiej jest się w czasach pokoju. Z pewnością nie należy tego czynić w czasach niepewnych i zarazem niebezpiecznych. Nikt przecież nikomu nie każe zmieniać poglądów ale z pewnością powinniśmy spojrzeć na naszą najnowszą historię z innej perspektywy. Aby to co wydarzyło się w 1939 roku się nie powtórzyło ani to co było po roku 1945.
Historia uczy bowiem, że narody nie wybaczają błędów. Polska roku 2018 to kraj pogrążony w gigantycznym sporze politycznym. Braku zrozumienia jednych dla drugich i co najgorsze braku właściwych świadectw patriotycznych. Trzeba abyśmy w końcu zrozumieli, że nie jesteśmy sami w Europie i na świecie. W innym wypadku nasz kraj przestanie istnieć. Nie wystarczy nauczać młodzieży patriotyzmu. Musi ona wiedzieć, że zarówno na polu bitwy jak i w sejmie czy po za granicami naszego kraju też się walczy. Polska scena polityczna przypomina na wpół umarłe zombi. Młodzi nie mogą się przebić wyżej o jeden szczebel wyżej a starzy nie chcą oddać władzy jak gdyby mieli monopol na mądrość i rozwiązania. W kraju w którym nie ma automatycznego systemu wymiany pokoleń polityków, urzędników, wojskowych można liczyć tylko na utratę niepodległości i upadek. A niestety taki właśnie scenariusz nas czeka. Od 1989 roku widać w Sejmie, w Senacie czy innych dziedzinach tych samych ludzi. Albo się sami się za to zabierzemy albo zrobią to za nas zaborcy. Taki jest rzeczywisty scenariusz dla Polski.
To nieważne czy jest się liberałem, katolikiem czy członkiem aktualnie rządzącego obozu bo mieszkamy w tym samym domu o nazwie Polska. Możemy się różnić ale cel musi byś zawsze ten sam - przetrwanie narodu i państwa. To powinno być motto dla nas wszystkich na kolejne 100 lecie. W przeciwnym razie wszystko co do tej pory zbudowaliśmy i to co osiągnęliśmy przepadnie!
