Jesteśmy razem jakieś dwadzieścia lat. Bywało między nami lepiej i gorzej, była namiętna miłość, były i momenty zwątpienia, czy dalej jest to sens ciągnąć. Ale jednak, na dobre i na złe, niezależnie od tego, że jest ode mnie znacznie starsza, wciąż kontynuujemy romans. Radiowa Trójka, jedyny chyba kanał, względem którego mam tyle osobistych wspomnień i sentymentów. Na „Powtórce z Rozrywki” uczyłem się humoru najwyższych lotów (nie tego rodem ze „Szpilek” czy „Przekroju”, tudzież „Kabaretu Olgi Lipińskiej”), „Lista Przebojów Programu Trzeciego” Marka Niedźwiedzkiego pokazywała, że muzyka pop wcale nie musi oznaczać techno sieczki, zaś audycjom Tomasza Beksińskiego (R.I.P.), Piotra Kaczkowskiego i Piotra Kosińskiego zawdzięczam lwią część mojej ukochanej muzyki. A jeszcze koncerty w Trójce, od Colina Bassa po Tori Amos, od Abraxas po Milo Curtisa. To właściwie temat na osobny wpis, o ile nie książkę.
Donald Tusk zapewne Trójki nie słuchał (na podwórku ciężko się słucha radia). Jego cokolwiek ludyczny gust muzyczny potwierdza fascynacja Dodą Elektrodą (nie na darmo wszak Internauci piszą o nim per „Dodald Tusk”). Stąd też nie powinien nawet szczególnie dziwić ujawniony dziś przez „Dziennik” pomysł zarżnięcia radia publicznego poprzez zakazanie nadawania reklam. Nie łudźmy się, w odróżnieniu od telewizji, Polskie Radio wypełnia tzw. „misję” całkiem nieźle, nie zasypuje nas kilometrowymi pasmami reklam proszków do prania i idiotycznymi konkursami audio tele. Ma za to na sumieniu inne grzechy ciężkie: dopuszcza na antenę takie atuskowe jednostki jak Ziemkiewicz, Sakiewicz, Krasnodębski czy Michalkiewicz, nie uprawia polityki miłości zgodnej z linia partii rządzącej, no i, co pewnie pogrążyło je do reszty – nie nadaje non stop piosenek Dody, jak czynią to miłe uchu premiera Radio Mało Fajne czy Radio Bzdet.
Nie krytykowałem do tej pory specjalnie działań rządu Dońka. Nie ze względu na jakiś sentyment doń – po prostu trudno krytykować działania, których nie ma, a o samych zapowiedziach ciężko czasem cokolwiek pisać. Niemniej, tu Tuskowery włażą z butami w sferę związaną z moim życiem codziennym. Budzę się słuchając Trójki, nierzadko i zasypiam. Nie mam ochoty zmieniać przyzwyczajeń i być budzony głosem Dody Elektrody. Rozumiem, jestem w mniejszości, Dodaizm, podobnie jak tuskowa odmiana ideologii „Dżucze”, są dziś górą. Być może na Trójkę (jak i na pozostałe kanały) wydano już wyrok. Ale jeśli Doniek i jego drużyna wchodzą do Radia, ja mówię „Non possumus!”.
