Uczciwość

Kiedy słyszę o takim szczęśliwym kraju jak Anglia. Gdzie załatwiając sprawy dnia codziennego (urząd, bank, szkoła) nie musisz mieć papieru na wszystko, papieru na swoje imię i nazwisko, papieru na zawód, papieru na wykształcenie, papieru o zarobkach, papieru o pełnomocnictwach. Nie tam nic z tych rzeczy nie trzeba. Wystarczy złożyć oświadczenie. Nie trzeba latać po urzędach, archiwach, szperać w domowych dokumentach. Anglicy sobie nawzajem ufają. Jeśli mówisz, że jest tak, to znaczy, że tak jest, a przecież chodzi o to aby sobie ułatwiać życie. Nieprawdaż?

 

I kiedy więc o tym wszystkim słyszę to muszę się zastanowić dlaczego tak nie może być w Polsce. Gdzie tkwi tajemnica angielskiego upraszczania sobie życia. Dlaczego w Polsce administracja państwowa nie wyszła nigdy ze słów fraszki Gałczyńskiego:

 

Od idioty do idioty,

 idzie sobie panie złoty – papier

W ciężkim trudzie, w czoła pocie

Oddaje idiota idiocie – papier

 

Otóż problem nie leży w konstrukcji prawnej państwa, w tym czy jest dużo instytucji, urzędów czy jest ich mało. To tak najłatwiej zakrzyknąć – znieść urzędy od razu nam się zrobi lepiej. Zlikwidować tysiąc przepisów – znów będzie wiał wiatr wolności. A to wszystko nie prawda, bo w końcu któraś z tych reform, co to wiecznie je mamy od roku 1989, by wypaliła i byłoby nam lepiej. A cały czas nie jest, bo wszystko zasadza się nie w tych tysiącach przepisów, ale w takim jednym, bardzo prostym słowie – uczciwość.

 

Otóż w Anglii cały aparat państwowy może być tak przychylny dla obywatela, nie żądać od niego super ważnych dokumentów ( a to załatwianie tych dokumentów jest dla Polaków najbardziej męczące i czasochłonne), zadawalając się tylko oświadczeniem bo tam, gdy raz skłamiesz to jesteś skończony. Postąpisz raz nieuczciwie, oszukasz panią na najmniejszej poczcie, w najmniejszej wiosce najbardziej zahukanego angielskiego hrabstwa to jesteś już skończony i od tej chwili będziesz miał takie życie jakie Polacy mają w Polsce. Ludzie zasadniczo są praktycznymi: skoro więc lepiej być uczciwym, to starają się być uczciwymi. Skłamiesz pani w Banku będzie Cię prosić o dokładniejsze dokumenty, a Ty po nie będziesz musiał lecieć i marnować swój czas i pani w banku. Anglicy to praktyczny naród, po co sobie szkodzić.

 

Odwrotnie nad Wisłą, Odrą i Bugiem. Dzieje Polski, III Rzeczypospolitej to dzieje kłamstwa. Kłamiący o swoim wykształceniu Aleksander Kwaśniewski został Prezydentem RP. Kłamiący o braku współpracy ze Służba Bezpieczeństwa profesorowie nadal wykładają na uniwersytetach. Kłamiący publicyści budują swoje tezy polityczne na kłamstwie okrągłego stołu. Piłkarze kłamią, że grają uczciwie i nie kupują meczów. Działacza kłamią, że działają na rzecz dobra sportu.

 

W Polsce nikt z kłamstwa nie czyni nikomu zarzutu. Kłamca nie jest w Polsce wyrzucany poza nawias społeczeństwa. Kłamiemy my i lubimy być okłamywani. Okłamywani, odnośnie sytuacji gospodarczej, politycznej. Okłamywani, że przyjdzie jakiś magiczny Rząd, pozmienia kilka przepisów i następnego dnia Polska stanie się wyśnioną jagiellońską arkadią. Ktoś kto skłamał, został na tym złapany, następnego dnia może swobodnie chodzić po Al. Ujazdowskich czy Wiejskiej i znów kłamać. No i jak urzędnik Polski może być urzędnikiem angielskim. Musi prosić o dokument.

 

Uczciwość. O uczciwość. Tak powinno brzmieć hasło każdej kampanii politycznej. W tym słowie, jego zrealizowaniu i konsekwentnym stosowaniu znajduje się klucz do tego aby Rzeczpospolita była normalnym, przyjaznym obywatelom państwem. Bo wtedy nawet zacznie się ta uczciwa debata. W której jak uczciwie polityk coś zadeklaruje, że zrobi to uczciwie to wykona, a nie będzie zwalał winy na opozycję i tysiąc innych przeciwności. Nie mam nic przeciwko składającej się z dwóch artykułów ustawie – Karcie Uczciwości

 

Art. 1

 

Każdy obywatel Rzeczypospolitej zobowiązany jest do bycia uczciwym

 

Art. 2

Osobę postępującą nieuczciwie nie dopuszcza się do jakiegokolwiek urzędu państwowego oraz nie przyjmuje się od niej żadnego oświadczenia woli, nie popartego dokumentem urzędowym.