Izrael, świat będzie znowu oburzony

  Tak zwana opinia publiczna zawsze jest oburzona, gdy armia izraelska podejmuje działania, których bezpośrednim celem jest obrona interesów Izraela. Zjawisko to znane jest od lat, od dziesiątek lat. Ta sama, tak zwana opinia publiczna, chętnie nabiera przysłowiowej wody w usta, gdy teren Izraela atakowany jest przez różnorodnych ekstremistów arabskich raz z obszaru Strefy Gazy, a innym razem z terytorium Libanu.

  Odcięta od świata, palestyńska Strefa Gazy blokowana jest przez Izrael wspólnie z... Egiptem. Przepuszczana jest jedynie pomoc humanitarna. Palestyńscy ekstremiści z terrorystycznej organizacji Hamas stanowią zagrożenie nie tylko dla zachodniej cywilizacji Izraela. Arabskie władze, w tym i w Kairze, dobrze wiedzą co i dla nich oznacza wizja przejęcia wpływów na Bliskim Wschodzie przez muzułmańskich ekstremistów.

  A sami Palestyńczycy podzieleni są pomiędzy sobą na zdecydowanych zwolenników radykalnego Hamas i zdecydowanych przeciwników, optujących na rzecz umiarkowanego, palestyńskiego ruchu Fatah. Podziały to bardzo wyraziste, obie strony w przeszłości nie rezygnowały w stosunku do siebie nawet z politycznych morderstw i zamachów.

  Izrael, który wraz z Egiptem, narzuca Strefie Gazy, rządzonej przez skrajnie radykalny Hamas, przez siebie kontrolowany przepływ towarów jedynie drogą lądową ze strony terytorium Izraela, miał być teraz zmuszony do kapitulacji. Bo przecież grupa sześciu statków z pomocą dla Strefy to misja pokojowa i humanitarna. Władze izraelskie nie wierząc jednak w taki charakter tej misji zaproponowały, by statki wpłynęły do izraelskiego portu Hajfa. Ale pokojowo nastawieni pro palestyńscy działacze nie zamierzają współpracować z Izraelem. I prowokują wymuszenie dla swej inicjatywy. Skoro, twierdzą, ma ona pokojowy charakter, to władze Izraela muszą przecież ustąpić.

  Akcja, by całości dodać jeszcze swoistej pikanterii, wspierana jest politycznie, a nie wykluczone, że również finansowo, przez rząd państwa - członka NATO, przez Turcję. Nie od dzisiaj rząd w Ankarze lawiruje, póki co, umiejętnie pomiędzy NATO, USA i Izraelem, a krajami islamskimi, wspierającymi oficjalnie Hamas. Premier Turcji, kraju w większości muzułmańskiego, lawiruje także umiejętnie między Unią Europejską a islamskim Iranem, zdeklarowanym przeciwnikiem USA i Izraela.

  Na co liczą, podobno pokojowo nastawieni muzułmanie? Na kapitulację państwa izraelskiego przecież nie liczą. W chwili, gdy na pokład konwoju transportującego "pomoc" wchodzą izraelscy komandosi, by dokonać kontroli, tak jak w dzisiaj rano, dojść musi do tragedii.

  Czy chodzi więc o pomoc, humanitarną? Gdyby tylko o nią chodziło, statki z pomocą mogły przecież bez przeszkód wpłynąć do izraelskiej Hajfy. Ale może na ich pokładzie, jak podejrzewają władze w Tel Awiwie, oprócz żywności i materiałów budowlanych znajduje się również broń. Władze w Izraelu mają się więc skompromitować, kontrolując konwój. A rząd w Ankarze zamanifestuje przy okazji swój przyjacielski stosunek do Iranu i do Hamas przy okazji. Palestyńczykom nie brakuje gotowych do walki "męczenników".

  Tak zwana opinia publiczna będzie znowu oburzona. Zginą przypadkowi ludzie.

  Ale pomagać można też inaczej.