Okazuje się, że mimo przegranej słusznego kandydata program „Pierwsza praca” jednak ruszy, o co zadbał Kosiniak-Kamysz z sojuszniczego ZeteSeLu. Sto tysięcy miejsc pracy dla młodych ludzi wchodzących na rynek ma zostać sfinansowanych przez rząd – kasa ma być na pensje i wszystkie składki oraz narzuty, pracodawca ma tylko zapewnić robotę i o nic więcej się nie martwić. Najtaniej licząc po 2.300 złotych za pracownika na miesiąc koszt tego wyniesie 2.760 mln złotych rocznie (tak, nie ma pomyłki, słownie: dwa miliardy siedemset sześćdziesiąt milionów złotych polskich). Do tego doliczyć trzeba oczywiście koszty urzędnicze, ktoś przecież musi ten cały program obsługiwać a znając nasze „tanie państwo” może to być drugie tyle.
Oczywiście z naszych kieszeni, bo państwo ma tylko tyle, ile zabierze swoim obywatelom...
Kto z tego skorzysta łatwo zgadnąć – cwaniacy, którzy przez rok (bo tyle ma trwać program) zatrudnią sobie siłę roboczą za kompletny frajer i uwierzcie mi, wyduszą z niej ile się da. Dzieciaki zarobią grosze, bo wątpię by państwo dało więcej niż minimalna krajowa, a szemrani biznesmeni, którym uda się wkręcić do programu, zbudują swoje małe fortunki na ich robocie i naszej (powtarzam i powtarzać będę z uporem maniaka: naszej!) kasie wyrwanej nam przemocą pod pretekstem podatków.
I oni mają czelność wrzeszczeć na całe gardła i psioczyć na to, ile kosztować będą obietnice Andrzeja Dudy...
Tymczasem gdyby te pieniądze zostawić na rynku (chociażby zwiększając kwotę wolną od podatku) to powstać by mogło znacznie więcej miejsc pracy nie tylko dla młodych i to tworzonych przez uczciwych małych i średnich przedsiębiorców a nie cwaniaków z partyjno – mafijnego chowu. Ale chyba tak to właśnie ma wyglądać – trzeba zadbać, żeby na koniec upaść jeszcze kilku swoich i wyssać jeszcze trochę szmalu z budżetu.
A skąd ten szmal w budżecie ma się znaleźć? A o to już niech się martwią następcy, ustawa do podpisu, kobyła do płota forsa być musi. By żyło się lepiej i dało przetrwać czas posuchy...
