Pod TERROREM trzeciej władzy

Publiczne okazywanie lekceważenia narodowi polskiemu, Rzeczypospolitej i jej konstytucyjnym organom pozostaje wykroczeniem, bo przepis działa wychowawczo. RPO przegrał przed Trybunałem Konstytucyjnym

- Podważanie autorytetu jest działaniem antywychowawczym, zwłaszcza w narodzie, który sto lat był pozbawiony państwa. Jeśli chcemy, by szanowały nas inne narody, musimy okazywać sami szacunek własnemu państwu. Trzeba kształtować właściwy, pozytywny stosunek do państwa i jego organów - uzasadniała wyrok sędzia Teresa Liszcz.

Cały tekst: http://wyborcza.pl/1,75398,18866474,trybunal-zniewazanie-organow-panstwa-pozostaje-wykroczeniem.html#ixzz46y0hbaB0

Podważanie autorytetu…

Cóż to jest autorytet?

autorytet

1. «uznanie jakim obdarzana jest dana osoba w jakiejś grupie»

2. «osoba, instytucja, pismo itp. cieszące się szczególnym uznaniem»

A co znaczy podważyć?

podważyć — podważać

2. «osłabić czyjąś powagę, czyjś autorytet itp., podać w wątpliwość to, co uchodzi za pewnik»

Synonimy słowa podważać:

kwestionowanie, odmawianie, oponowanie, protestowanie, sprzeciw, zaprzeczanie, debatowanie, dyskutowanie, dysputowanie, polemizowanie, powątpiewanie, krytykowanie, przeczenie, negowanie, wątpienie.

 

Zatem – droga strono, albo świadku w procesie - jeśli w wyroku sędzia napisze se dla kaprysu, że się prostytuowałaś, albo jesteś nurem śmietnikowym, choć byłaby to największa fikcja pod słońcem, pomówienie przez sędziego, wyczerpujące znamiona przestępstwa z art. 212 Kodeksu Karnego – nie wolno Ci nawet powątpiewać, że sąd napisał prawdę. Nie wolno Ci zanegować, że nie byłaś prostytutką, czy nie jesteś nurem śmietnikowym.

Już samym powątpiewaniem podważysz autorytet konstytucyjnego organu. Zostaniesz zatem ukarany w celach wychowawczych nawet ograniczeniem wolności. Kara ta ukształtuje w Tobie właściwy, pozytywny stosunek do państwa i jego organów – obywatelu.

 

Pamiętam, gdy w latach 90 tych zostałam ukarana przez sąd rejonowy za obrazę sądu, bo użyłam metafory w tytule apelacji: Apelacja od wyroku „śmierci”.

Była to apelacja od wyroku obniżającego alimenty na moją rzecz. Chodziłam wtedy do dwóch szkół – ogólnej i muzycznej. Nie pracowałam. Koszty leczenia mojego kalectwa były ogromne, żeby zatrzymać postęp choroby narządu ruchu. Koszty wykształcenia – również duże. Ojczym sprzedał w tamtym czasie przedsiębiorstwo warte 2 600 000 PLN, w tym majątek wspólny dorobkowy, małżeński mojej matki – 1 300 000 PLN oraz jej nakłady sprzed ślubu. Pieniądze ukrył i wystąpił o obniżenie kwoty obowiązku alimentacyjnego, bo z najniższej emerytury, która mu rzekomo pozostała, nie ma z czego płacić i od dłuższego czasu nie płacił. Płacił mi Fundusz Alimentacyjny. Sąd obniżył obowiązek na tak mizerną kwotę, że była ona dla mnie nie na przeżycie. Dlatego napisałam: Apelacja od wyroku „śmierci”.

Została nałożona na mnie grzywna za obrazę sądu.

 

Wracając do meritum notki… Widzimy jak ogólnikowymi, pustymi bez konkretnej treści sloganami (np. podważanie autorytetu), trzecia władza tworzy prawo, za pomocą którego można uciszyć, usadzić, zniszczyć każdego niewygodnego obywatela. Niewygodnego wedle widzimisie pierwszego, lepszego sędziego.

Lata pięćdziesiąte ubiegłego wieku jeszcze się nie skończyły… :)

 

Obecnie biję się u RPO o usunięcie z wyroków sądu okręgowego i apelacyjnego haniebnych pomówień mojej osoby przez czterech sędziów. Zeznawałam w procesie jako świadek. Domaganie się usunięcia gwarantuje mi art. 51 pkt 4 Konstytucji. Pomówienia te naruszyły na moją szkodę art. 47 Konstytucji – prawo do czci i dobrego imienia. Posiadam dokumenty, które dowodzą, że w rzeczywistości nie zrobiłam niczego takiego, o co pomawiają mnie sędziowie.

Czego spodziewam się po RPO? Zamiecenia sprawy pod dywan. Mam już ku temu przesłanki.

Pewnie pozostanie mi tylko napisać książkę. W sumie to chyba nie jedną, bo nazbierało się tych spraw przez 30 lat.

Cóż. Przygotowuję się duchowo i fizycznie, że za moją twórczość – do końca życia spędzę w więzieniu. A książki moje będą na cenzurowanym jak „Szatańskie wersety” Rushdiego.