Pewien profesor przyniósł na wykład szklany słój. Wsypał do niego duże kamienie, wielkości piłek tenisowych, do samego brzegu. Zapytał studentów: „Czy ten słój jest pełny?” „Pełny, oczywiście, że pełny” odpowiedzieli studenci. Profesor wyjął wtedy spod biurka pudełko z małymi kamyczkami i wsypał ich sporą ilość do słoja, wypełniając przestrzeń między dużymi kamieniami. Zapytał ponownie studentów: „A teraz, czy teraz słój jest pełny?”„Teraz już tak, teraz na pewno”.
Domyślacie się, myślę, co było dalej. Profesor wsypał jeszcze piasek, a i filiżanka kawy zmieściła się na końcu.
Ale co to ma wspólnego z czymkolwiek? Otóż to my, każdy z nas, jesteśmy takimi słojami. Te duże kamienie, to ważne sprawy w naszym życiu. Bóg, modlitwa, nasza rodzina. Te małe kamyczki to sprawy mniejszej rangi, ale ciągle ważne. Jak praca czy szkoła. Natomiast ten piasek to bzdury. Telewizja. Godziny spędzone przy grach komputerowych.
Jaka więc jest nauka z tej poglądowej lekcji? Gdy zaczniemy dzień od dużych kamieni, zmieszczą się także i te mniejsze a i na piasek będzie trochę miejsca. Ale gdy najpierw nasypiemy piasku, nic już nie wejdzie do słoja.
A co z tą filiżanką kawy? Otóż bez względu na to jak bardzo mamy zajęty dzień, zawsze znajdzie się chwilka czasu na filiżankę kawy z przyjacielem.
Inne tematy w dziale Rozmaitości
