"Błędy doktryny rzymskiego katolicyzmu". Sakramenty

Ktoś na forum katolik.us zwrócił moją uwagę na pewien tekst pełen zarzutów wobec nauki Kościoła Katolickiego, prosząc mnie o ustosunkowanie się do niego. Osoba ta napisała:

"Chciałam Cię prosić o komentarz krytyczny publikacji pt."Błędy doktryny rzymskiego katolicyzmu" pana M. Kuryłka, zamieszczony w internecie. Jest to niedługi wpis, (http://nickycruz.ovh.org/msza_swieta.html)- na który bardzo często powołują się nasi bracia. Chodzi mi głównie o temat Eucharystii."

Tekst ten nie jest wcale taki krótki i porusza wiele spraw, ale postaram się odpowiedzieć po kolei na wszystkie zarzuty zawarte w tym tekście. A zatem część pierwsza mojej odpowiedzi:

Błędy doktryny rzymskiego katolicyzmu

 

Część 4  Msza Święta

 

Jak wiesz, w Kościele Katolickim Msza Święta odgrywa niezwykle doniosłą rolę, jest to rola niepoślednia, jest rola największa. Ksiądz Granat w „Dogmatyce Katolickiej” w tomie VII, na stronie 306 powiedział: „Msza Święta będąc nieustannym odtwarzaniem tajemnicy krzyża, jest szczytem i ośrodkiem kultu liturgicznego”

Papież Urban III powiedział: „Ofiara Mszy Świętej daje ludziom niebo na ziemi, stawiając pośród nich samego Stwórcę nieba i ziemi, pozwalając nawet dotykać się Go rękoma”

Natomiast Święty Bonawentura powiedział: „Ile kropel w morzu, promieni w słońcu, gwiazd na niebie, kwiatów na ziemi, tyle tajemnic zawiera w sobie ofiara Mszy Świętej”

Więc widzimy, że rola Mszy Świętej jest niedościgniona.

Amen

Z mszą łączy się realizowanie przez nią największego spośród 7 Katolickich sakramentów. Świadomie mówię „Katolickich sakramentów” gdyż wg Biblijnego dowodu, można mówić o co najwyżej dwóch obrzędach, ewentualnie można to nazwać „sakramentami”. Jest to sakrament Wieczerzy Pańskiej i Chrzcie wodnym dorosłych przez zanurzenie.

Tak może powiedzieć tylko ktoś, kto albo nie zna Biblii, albo świadomie kłamie. Z powyższym stwierdzeniem wiążą się dwa problemy. Po pierwsze zakłada ono, że cała nauka Kościoła musi się zawierać w Biblii, musi tam być jasno i klarownie przedstawiona. Tymczasem sama Biblia zaprzecza takiemu podejściu. Biblia sama nakazuje nam przestrzeganie ustnej Tradycji. Jest to bardzo ważny punkt i trzeba o tym pamiętać, bo uwaga ta będzie także aktualna przy kolejnych moich odpowiedziach.

 

Po drugie nawet, gdy uznamy Biblię za jedyny autorytatywny dokument chrześcijaństwa, ciągle odnajdziemy tam wszystkie siedem sakramentów. Wystarczy jedynie mieć otwarte oczy.

 

Ponieważ tekst, który poddaję tu krytycznej analizie zauważa, że „sakrament Wieczerzy Pańskiej”, cokolwiek by to według nich oznaczało i Chrzest są nauczane w Biblii, na razie je pominę. Zajmiemy się nimi bliżej za moment, gdyż my, katolicy, zupełnie inaczej je rozumiemy, niż większość protestantów. Zobaczmy jednak co z pozostałymi pięcioma sakramentami.

 

Bierzmowanie.

 

Biblijny tekst, pokazujący, że już w apostolskich czasach ten sakrament był praktykowany, znajdziemy w Dziejach Apostolskich:

Kiedy Apostołowie w Jerozolimie dowiedzieli się, że Samaria przyjęła słowo Boże, wysłali do niej Piotra i Jana, którzy przyszli i modlili się za nich, aby mogli otrzymać Ducha Świętego. Bo na żadnego z nich jeszcze nie zstąpił. Byli jedynie ochrzczeni w imię Pana Jezusa. Wtedy więc wkładali /Apostołowie/ na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha Świętego. (Dz 8, 14-17)

Sakrament Pokuty:

Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane. (J 20, 22-23)

Namaszczenie Chorych:

Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone. (Jk 5, 14-15)

Kapłaństwo:

Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie połamał go i podał mówiąc: To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę! Tak samo i kielich po wieczerzy, mówiąc: Ten kielich to Nowe Przymierze we Krwi mojej, która za was będzie wylana. (Lk 22,19-20)

 

A Jezus znowu rzekł do nich: Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego! (J 20, 21-22)

Małżeństwo:

Lecz na początku stworzenia Bóg stworzył ich jako mężczyznę i kobietę: dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela! (Mk 10, 6-9)

 

Podobnie też i kobieta zamężna, na mocy Prawa, związana jest ze swoim mężem, jak długo on żyje. Gdy jednak mąż umrze, traci nad nią moc prawo męża. Dlatego to uchodzić będzie za cudzołożną, jeśli za życia swego męża współżyje z innym mężczyzną. Jeśli jednak umrze jej mąż, wolna jest od tego prawa, tak iż nie jest cudzołożną, współżyjąc z innym mężczyzną. (Rz 7, 2-3)

 

Tym zaś, którzy trwają w związkach małżeńskich, nakazuję nie ja, lecz Pan: Żona niech nie odchodzi od swego męża. Gdyby zaś odeszła, niech pozostanie samotną albo niech się pojedna ze swym mężem. Mąż również niech nie oddala żony. Pozostałym zaś mówię ja, nie Pan: Jeśli któryś z braci ma żonę niewierzącą i ta chce razem z nim mieszkać, niech jej nie oddala. Podobnie jeśli jakaś żona ma niewierzącego męża i ten chce razem z nią mieszkać, niech się z nim nie rozstaje. Uświęca się bowiem mąż niewierzący dzięki swej żonie, podobnie jak świętość osiągnie niewierząca żona przez brata. W przeciwnym wypadku dzieci wasze byłyby nieczyste, teraz zaś są święte. Lecz jeśliby strona niewierząca chciała odejść, niech odejdzie. Nie jest skrępowany ani brat, ani siostra w tym wypadku. Albowiem do życia w pokoju powołał nas Bóg. (1 Kor 7,10-15)

Ten fragment nauczania Pawłowego jest podstawą do nauki Kościoła, że związek małżeński między osobą ochrzczoną a nie ochrzczoną nie jest sakramentalny, a zatem możliwy do rozwiązania. Nauka Kościoła Katolickiego jest tu zatem literalnie zgodna z nauczaniem Biblii, rozróżniając między małżeństwem sakramentalnym, a więc nierozerwalnym, a małżeństwem naturalnym, które nie ma takiej mocy wiążącej. Takie małżeństwo staje się dopiero wtedy sakramentalne, gdy niewierzący małżonek uwierzy i przyjmie chrzest.