W czerwonym tramwaju.

Coś bardzo dziwne ujrzałem w dzisiejszych „Faktach”, co zakrawała niemalże o cud. Nie chodzi mi tutaj o informację o rychłej beatyfikacji Papieża. Jakież to twarze ujrzałem koło siebie! Jaki serdeczny język!

„Jest już z nami Leszek, będzie jeszcze Józek”, mówi z trybuny Aleksander Kwaśniewski. Przetarłem oczy i wryty siedziałem! „Jak to możliwe?” Te pytanie pływało gdzieś tam w mojej podświadomości. Czy ja może śnie, czy też polityczne „Zombi” zawitały na kongres SLD?

Mówiąc już całkiem poważnie, zastanawiam się jaką to taktykę obrało tym razem te lewicowe ugrupowanie. Był przecież okres młodej kadry, kiedy to starych towarzyszy usadzono gdzieś na końcu sal, a prym wiedli ludzie pokroju Olejniczaka i Piekarskiej. „Nowa lewica” mówiono, zerwanie z układami i betonem. Jak na tym wyszli?

Teraz zaś na jednej konwencji spotkały się trzy polityczne zakończone kariery. Panowie nie odchodzili w glorii w chwały na zasłużony odpoczynek, o nie. Jeden w oparach alkoholu mówił coś tam o drodze, inny musiał zmieniać swoje powiedzonka, a trzeci również na zakrapianej imprezie powiedział prawdę o dwóch pierwszych. MOI DRODZY PRZED PAŃSTWEM NOWE (STARE) TWARZE LEWICY.

Jak można być tak nieszczerym? Czy ktokolwiek uwierzy, że te dziwne ruchy po lewej stronie są niczym innym jak agonią staruszka, kurczowo łaknącego powietrza? Stare kadry mocno już spalone, a młode jeszcze nie wyrosły. Kiedy więc będzie TA lewica?