Brytyjscy naukowcy z Uniwersytetu Bangor opracowali metodę zwiększenia szybkości przesyłu danych poprzez kabel światłowodowy. Osiągnęli oni prędkość pobierania 20 Gb/s, co jest wartością ponad 20-krotnie większą od prędkości najszybszych, komercyjnie stosowanych sieci abonenckich. Walijscy inżynierowie są przekonani, że ciągle mogą osiągnąć nawet dwukrotnie większą prędkość przesyłu danych. Najważniejszą zaletą nowej techniki przesyłu danych jest brak konieczności wymiany infrastruktury kablowej, czy zwiększania ilości przewodów w celu przyśpieszenia.
Graficzna reprezentacja zmultipleksowanego sygnału w włóknie światłowodowym
Rozwiązanie przyszło z najmniej oczekiwanej strony. Naukowcy wykorzystali znane od lat mechanizmy sieci... bezprzewodowych. Sekret ich sukcesu związany jest z zastosowaniem modulacji OFDM dla sygnału optycznego i stworzenia nowego mechanizmu nazywanego OOFDM (Optical Orthogonal Frequency Division Multiplexing). Modulacja OFDM jest dobrze znana w przypadku urządzeń systemu telewizji DVB-T, internetu ADSL, czy popularnych sieci WiFi. Pozwala ona bardziej efektywnie wykorzystywać dostępne pasmo - zapewnia dużą szybkość transmisji oraz elastyczność i odporność sieci. Inżynierom brytyjskim jako pierwszym udało się zastosować tą modulację dla sygnału optycznego.
Jako dodatkowy element istniejących sieci optycznych wymagane są jedynie urządzenia kodujące i dekodujące sygnały w czasie rzeczywistym. Rozwiązanie w ciągu najbliższych trzech lat ma być dostępne dla klientów i być łatwym i tanim sposobem na znaczne powiększenie prędkości przesyłu danych. Bazować będzie przecież na stosowanych od lat chipsetach.
W roku 2011 średnia prędkość pobierania danych dla świata wyniosła 4,6 Mb/s. Coraz więcej usług przenosi się do Internetu lub działa w oparciu o transmisję w sieci. Można tu wymienić usługi takie, jak: telewizję, serwisy społecznościowe, gry on-line, udostępnianie wideo, wideo na żądanie czy aplikacje działające w chmurze. Powoduje to zwiększenie wymagań odnośnie prędkości transmisji. Zapowiadane przez walijskich naukowców 40 Gb/s zapewniłoby duży zapas prędkości na kilkanaście, a może nawet kilkadziesiąt lat. Projekt przyciągnął uwagę firm i instytucji naukowych z całego świata. W jego realizację zaangażowały się: Fujitsu, Towarzystwo Fraunhofera, izraelski Finisar oraz amerykański VPIsystems.
