31 maja br., podjąłęm się rejestracji w Kancelarii Sejmu obywatelskiego komitetu „Powrót do Ojczyzny”, popierającego nową ustawę repatriacyjną. Przed sześcioma tygodniami zamierzał to uczynić mój ś.p. ojciec, Maciej Płażyński, prezes Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”. Smoleńska katastrofa przekreśliła jednak Jego plany.
Po rozmowie ze współpracownikami i przyjaciółmi Taty podjąłem się kontynuować tę inicjatywę. Czuję się związany wolą Ojca. Ale nie tylko dlatego. Uważam, że możliwie szybkie zakończenie procesu repatriacji jest zarówno obowiązkiem państwa polskiego, jak i nas wszystkich - członków narodowej wspólnoty.
W roku 2000 Sejm Rzeczypospolitej podjął z mocy ustawy zobowiązanie zapewnienia możliwości powrotu do Ojczyzny naszym rodakom, którzy wskutek czystek etnicznych lat 20. i 30. ubiegłego wieku znaleźli się w azjatyckiej części ZSRS. Niestety, obecnie ustawa ta, jakkolwiek pozwoliła części z nich na powrót do kraju, blokuje zakończenie repatriacji. Przede wszystkim dlatego, że nakłada zbyt duże obciążenia na samorządy zamiast na polskie państwo. Nowa ustawa ma zmienić ten stan rzeczy. To polski rząd w pierwszej kolejności musi wziąć odpowiedzialność za osiedlenie się repatriantów w Polsce. W tym celu MSWiA winno zapewnić im mieszkania na okres 2 lat oraz minimalne świadczenie finansowe w okresie 3 lat, analogiczne z otrzymywanym przez cudzoziemców od pomocy społecznej. Taki jest zasadniczy sens projektu przekazanego do Kancelarii Sejmu.
Aby nowe przepisy weszły w życie, najpierw muszą zostać wsparte przez 100 000 naszych obywateli. Gdy się to uda, wejdą pod obrady Sejmu. Wtedy będą musiały być zaakceptowane przez posłów i senatorów, by mogły się stać obowiązującym prawem.
Mam nadzieję, że nasz komitet znajdzie wsparcie wszystkich tych, którym nie jest obojętny los Polaków wypędzonych z kresów. O szczególach naszej działalności już niedługo w tym blogu.
Komentarze