Pawlak, Gazprom - odpowiadam wicepremierowi. I pytam

 Pan wicepremier Pawlak odpowiedział wczoraj w Salon24 na mój tekst „Interesy Polski, interesy Gazpromu” w „Rzeczpospolitej” i mój salonowy post na ten sam temat. Po pierwsze, bardzo się cieszę, że Pan Premier odpowiedział i jeśli dobrze zrozumiałem – ma zamiar odpowiedzieć szerzej. Doceniam. 

Komentując mój bardzo obszerny tekst – który jeszcze raz polecam – napisał Pan, iż wie, kto był moim źródłem. Pewnie nie jest zbyt trudne dojść do tego, z kim mogłem rozmawiać przygotowując ten tekst. Rozmówców miałem jednak kilku nie jednego. Czytałem wiele tekstów i dokumentów. Zbierałem informacje dobry miesiąc. Pomocne mi były zwłaszcza – uczciwie przyznam – teksty Andrzeja Kublika z „Wyborczej”, którego artykułu o energetyce szczerze polecam. Nie pokrywają się one z linią „GW”, ale są naprawdę świetne.

Zarzuca mi Pan, że mój tekst jest jednostronny. To prawda. To jest tekst publicystyczny, który przedstawia moje opinie, mój punkt widzenia, moje oceny. Tekst publicystyczny z zasady nie jest obiektywny. Ważne jest natomiast, czy zawiera fakty czy przekłamania. W swoim wpisie nie zakwestionował Pan żadnego faktu z mojego artykułu, co mnie cieszy.

Zarzucił mi Pan natomiast, że nie wspomniałem o podwyżce cen gazu kupowanego od Gazpromu, na które zgodził się rząd PiS w 2006 roku. Przywołał Pan jeden ze swoich wcześniejszych wpisów: "W 2006 roku PGNiG i Skarb Państwa (minister W. Jasiński) ulegli presji Gazpromu i RosUkrEnergo w wyniku czego cena gazu wzrosła o około 10%. W konsekwencji, odbiorcy gazu od 2006 zapłacili w Polsce ponad 1 miliard $ więcej za gaz ( 3 miliardy złotych[stan na koniec 2009r.]). Potem próbowano odreagować tę porażkę podwyższając taryfy za przesył gazu”.

To prawda, nie napisałem o tym. Być może mogłem. Ale nie pisałem historii wszystkich negocjacji z Rosjanami, tylko tych ostatnich. Równie dobrze należałoby mi zarzucić, że w ogóle nie wspomniałem o Leszku Millerze, który zerwał rozmowy z Norwegami, co jest największym, bardzo poważnym politycznym grzechem byłego premiera i szefa SLD. Bo tu tkwią praprzyczyny tego, że dzisiaj nie mamy zdywersyfikowanych dostawców i płacimy tak wysokie ceny Rosjanom. 

Co do podwyżki za ministra Jasińskiego. Jak sam Pan napisał, dokonała się ona pod szantażem, któremu ówcześni negocjatorzy z PGNiG ulegli. Pojechali do Moskwy przedłużać kontakt z RosUkrEnergo na trzy lata do roku 2009. Okazało się, ze rozmowy odbywają się w budynku Gazpromu. W biurze RosUkrEnergo usłyszeli, że podpiszą z nimi umowy, jeśli PGNIG zaakceptuje dwa pietra wyżej propozycję Gazpromu. A propozycją Gazpromu była podwyżka.

Czy mogli jej nie przyjąć i zagrać na przetrzymanie? Może mogli. Może powinni. Jednak kontekst był wtedy zupełnie inny. Ich szantażowano. A Pan, Panie Premierze sam zaproponował Rosjanom, by umowa było długoletnia.

Minister Jasiński podpisał zgodę  zdaje się nie próbując nawet w nią wniknąć. Uważam Jasińskiego za bardzo słabego ministra i nie zamierzam obronić. Natomiast potem ówczesny rząd zaczął bardzo intensywne działania na rzecz wprowadzenia realnej dywersyfikacji źródeł dostaw gazu i zwiększenia naszego bezpieczeństwa energetycznego.

Panie Premierze. Jeszcze, raz podkreślam, że doceniam, iż zdecydował się Pan odpowiedzieć, choć szkoda, ze tak późno, bo wcześniej blogerzy Salonu24 dopytywali Pana o tę umowę. Ale skoro zapowiedział Pan dalszą dyskusję, to proszę odpowiedzieć choć na te pytania:

1. Dlaczego, mimo uzgodnień, iż mamy się starać o umowę na cztery lata na brakującą ilość gazu zaproponował Pan Rosjanom, byśmy podpisywali umowę do 2037 roku?
2. Dlaczego pisał Pan, że kupujemy od Rosjan gaz taniej niż inni?
3. Dlaczego, skoro rozmowy przeszły na szczebel międzypaństwowy, nie próbowaliśmy interweniować w Unii?
4. Jaką rolę w tych rozmowach odgrywał interes polskich producentów mięsa i żywności przetworzonej?

Rozumiem, że mogę liczyć na Pańską odpowiedź. Zacznijmy od tego, mam nadzieję, że nasza rozmowa sensownie się rozwinie.