Zapowiadane z olbrzymim zadęciem partyjne manifestacje w Warszawie nie przyniosły niczego ciekawego. Na szczęście nie doszło do żadnych bijatyk, stolica nie została sparaliżowana, wszystko odbyło się spokojnie.
Ale też nie padły żadne ważkie słowa, trudno znaleźć zwycięzcę. Platforma pokazała, że jest dużą partią, która nie zgadza się styl uprawiania polityki przez rządzących. PiS pokazał, że tez jest cięgle dużą i sprawna partią zdolną w każdej chwili zmobilizować tłum wiernych działaczy. Platforma zebrała więcej ludzi, PiS trochę mniej, ale nic specjalnego z tego nie wynika. Obie partie zmobilizowały wyłącznie swoich działaczy. Obie napięły muskuły, zrobiły mocna rozgrzewkę przed kampania samorządową.
Trochę śmiesznie wyglądały – zwłaszcza z dzisiejszej perspektywy – wezwania Kazimierza Marcinkiewicza sprzed oparu dni, by odwołać demonstracje, bo zagrażają one bezpieczeństwu i spokojowi mieszkańców. Dlaczego prezydent miasta nie chciał, by ludzie manifestowali? Trudno to zrozumieć. Z drugiej strony trzeba przyznać, że miasto było dobrze przygotowane.
W Warszawie w sobotę odbyło się święto wolności. Ludzie manifestowali, policja pilnowała porządku, słońce świeciło. Nikt się nie prał po pyskach, demokracja dojrzewa.
Dobrze, jeśli ludzie chcą coś manifestować, dobrze, że chcą uczestniczyć w życiu politycznym. Może więcej ludzi zdecyduje się aktywnie uczestniczyć w wyborach.
Autor podcastu Układ Otwarty. Prezes niezależnego think tanku Instytut Wolności
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
