"Wolne media" w III RP dyskretnie próbują przemilczeć sprawę kpt. Iwulskiego, który doszedł do stanowiska p.o. Prezesa Sądu Najwyższego. A jeśli już mówią lub piszą, to sugerują, że służba w SOR WSW, a następnie kolejne szkolenia i awanse na kolejne stopnie oficerskie (ostatni w 1987 roku) to była normalna sprawa w polskim sądownictwie.
Może normalna. Tym bardziej pokazuje ona, że w twierdzeniu, iż sądownictwo w Polsce 2018 jest postkomunistyczną patologią i wymaga radykalnej reformy, nie ma żadnej przesady. Co więcej sprawa kpt. Iwulskiego, jak przysłowiowy wierzchołek góry lodowej, pokazuje, że w sądownictwie prym wiodą ludzie mocno związani z systemem komunistycznym, i nawet jeśli pozostało ich stosunkowo niewielu, to sprawują najwyższe funkcje i odpowiedzialni są za utrwalenie w tej dziedzinie postkomunistycznej mentalności i zwyczajów.
W tej sytuacji dość oczywiste wydaje się, że niezreformowane sadownictwo zahamuje wszelkie reformy usiłujące uwolnić Polskę od postkomunistycznego garba. I oczywiste jest, że pierwszym krokiem w reformie musi być usunięcie z gremiów kierowniczych sędziów związanych w ten czy inny sposób z sądownictwem PRL.
Nie sposób się dziwić, że w demonstracjach, na których wykrzykuje się absurdalne hasło "wolne sądy" (od czego? od jakiejkolwiek kontroli demokratycznej?) udział biorą masowo byli ubecy i komuniści, ich rodziny i ludzie powiązani z tym towarzystwem niejasnymi interesami. Ale co tam robią ludzie nie mający z komuną nic wspólnego? Dali się zrobić w balona postkomunistycznym mediom? Miejmy nadzieję. I miejmy nadzieję, że od dziś będą w tych demonstracjach uczestniczyli już tylko sami postkomuniści.
Bo po takim "coming out" kpt. Iwulskiego, podział na postkomunę i solidarność jest juz zupełnie jasny. I nie zamaże go fakt, że kilku byłych liderów "S" przeszło na stronę komuny, oraz że historyczny lider "S" okazał się ubeckim kapusiem.
--------------------
Moja notka, to tylko skromny felietonik napisany w proteście przeciwko próbom zamilczania i zamazywania przez "wolne media" III RP tego symbolicznego faktu, który jaśniej niż cokolwiek pokazuje, jak się sprawy naprawdę mają . Jeśli chodzi o faktografię, polecam solidny jak zwykle tekst Wiesławy: https://www.salon24.pl/u/nanofiber/880781,ikony-wymiaru-niesprawiedliwosci
