Widziano Go jak szedł Katedralną w kierunku Jana Pawła II. Jasne długie włosy rozwiewała mu poranna bryza, niektórzy twierdzili, że się uśmiechał, ale inni mówili, że ledwo Go poznali, bo na twarzy miał zabezpieczającą maseczkę. Jedni jeszcze twierdzili, że gdy ich pozdrawiał dłonią, widzieli wyraźnie ślady po ranach, a inni mówili, że to nadinterpretacja, bo miał ochronne rękawiczki. Byli też tacy, którzy opowiadali, że z nimi rozmawiał ale inni z mocą oświadczali, że szedł bardzo szybko i był zasmucony i z nikim słowa nie zamienił.
Widziano, także promienie słoneczne, które towarzyszyły jego postaci, inni jednak mówili, że ranek był mglisty i to tylko smugi samochodowych świateł a nie blask wokół postaci. Są też tacy, którzy widzieli, jak z Katedralnej wchodząc w Jana Pawła II skierował się w stronę Granicznej, czyli w prawo i odczytali to jako wiadomy znak, są też tacy co przysięgali, że poszedł w stronę Waryńskiego czyli w lewo i są gotowi ten wytyczony kierunek upamiętnić tablicą z brązu.
Większość cytuje otrzymane od Niego znaki, ale są też tacy, którzy twierdzą, że nikt nie szedł, Katedralną, że wszystko to sen mara i żadnego z Martwych Wstania nie było. Siadają do świątecznego śniadania na Jego pamiątkę i twierdzą, że to niemożliwe, by On chodził po naszym mieście. Co z tego? Że to pierwsze biskupstwo, każdy by chciał, doczekać takiej promocji. To tylko niespełnione marzenia.
Jednak z każdym dniem przybywa tych co go wiedzieli, jak szedł przez miasto. Nie piszą o tym, nie mówią na konferencjach, nie ujmują w planach, nie śpiewają pieśni, nie zauważają, jakby się nadal lękali, tego czego nie mogą ogarnąć rozumem. Modlitwy układają nieskładne, wieczorem, "Panie Boże opiekuj się mną i moją rodziną i przebacz mi że nie mam odwagi wyznać, jak widziałem Go, gdy szedł Katedralną". Widziano Go jak szedł przez miasto. A ty, czy Go widziałeś?
JB
