Z nią źle, bez niej jeszcze gorzej

Demokracja, Winston Churchill mówił o niej, że jest najgorszym z systemów, ale nikt nie wymyślił jeszcze niczego lepszego. Kto inny rzekł, że to ustrój, w którym dwóch głupców przegłosuje jednego mędrca. Zapewne jest w tym sporo prawdy, ale co by było gdyby demokracja nie istniała?

 

Wolność powszechnieje, i z czasem nie przywiązuje się do niej wagi. Dopiero gdy się ją straci, bądź pojawi się przesłanka ku temu, wtedy człowiek zaczyna ją doceniać. Chociaż czy demokracja powinna być celem ostatecznym samym w sobie, czy tylko drogą do dobrobytu?

 

Przecież nie we wszystkich krajach i kręgach kulturowych da się ją wprowadzić. Są społeczeństwa, do których pasują dane modele systemów, a inne nie. Wynika to z kultury, być może religii, przekonań, mentalności, stylu bycia, i relacji władza – poddani, akceptacji bądź jej brak pewnych stosunków i standardów na tej linii.

 

Wobec tego, czy gdy dany naród, kraj nie chce przyjąć demokracji, wypada go uszczęśliwiać na siłę, wprowadzają ją pomimo sprzeciwu? Czyż nie wadzi to jednej z jej podstaw, czyli wolności w decydowaniu o swoim losie?

 

Wracając jeszcze do brytyjskiego przywódcy. Rodzi się pytanie: czy to demokracja jest złym systemem, czy może tylko obnaża słabości społeczeństwa jako całości. Że raczej niewielka jego część ma czyste, wykrystalizowane poglądy i jasną świadomość polityczną, orientuje się w obrębie polityki, nie pozwala się zwodzić teatralnym gestom polityków.

 

Sądzę, że jakość demokracji w dużej mierze odzwierciedla jakość społeczeństwa, jest jakby papierkiem lakmusowym oddającym jego stan. Ma ona wady, z takich a nie innych zasad jej funkcjonowania, oraz gruntu, na którym funkcjonuje. Zależy czy jest młoda, czy dojrzała, stabilna czy zagrożona itp.itd.