Joe Chal
Joe Chal
Joe Chal Joe Chal
688
BLOG

Joe Chal: - Tlenoterapia (HBOT) w chorobie Parkinsona!

Joe Chal Joe Chal Nauka Obserwuj temat Obserwuj notkę 2

Joe Chal

PhD, MSc, BSc,

 

Dlaczego Hiperbaryczna terapia tlenowa?

Hiperbaryczna terapia tlenowa może pomóc w zaburzeniach układu nerwowego w przypadkach choroby Parkinsona (PD), w obszarach odpowiedzialnych za pamięć oraz w regeneracji nerwów.

HBOT wspomaga układ nerwowy poprzez uzupełnianie niezbędnego tlenu w czystej postaci dostarczanego do tkanek ciała, tam gdzie choroba uszkodziła zakończenia nerwowe. HBOT uzupełnia mózg tlenem w sposób wymuszony wspomagając neurogenezę (proces, w którym neurony są generowane z nerwowych komórek macierzystych i komórek progenitorowych), mobilizuje odmładzające komórki macierzyste i wzmacnia angiogenezę (wzrost nowych naczyń krwionośnych, które pielęgnują uszkodzone obszary). HBOT ma dwa podstawowe działania do spełnienia w chorobie Parkinsona PD; pomaga w procesie detoksykacji i nasyca mózg tlenem, dzięki czemu ciało reguluje jego naturalne układy antyoksydacyjne (o ile organizm jest zdolny do utrzymania właściwej proporcji wolnych rodników do przeciwutleniaczy.

Czym jest choroba Parkinsona?

PD jest postępującym zwyrodnieniowym zaburzeniem ośrodkowego układu nerwowego (mózgu), upośledza umiejętności motoryczne, mowę i inne funkcje umysłowe. Choroba Parkinsona jest zaburzeniem ruchu, która jest zwykle postrzegana jako: sztywność mięśni, drżenie i ogólne spowolnienie ruchu fizycznego. Komórki nerwowe mózgu używają organicznego związku chemicznego z grupy katecholamin zwanego dopaminą, aby pomóc kontrolować ruch mięśni. Komórki mózgowe wytwarzające dopaminę powoli umierają. Bez dopaminy komórki kontrolujące ruch nie mogą wysyłać informacji do mięśni.

Jakie korzyści mogę oczekiwać po terapii HBOT?

Sesje hiperbaryczne mogą poprawić, uelastycznić lub całkowicie zniwelować efekt sztywności, doprowadzić do poprawy postawy, pozbyć się chorobowego grymasu twarzy, spowodować normalność ruchową, chód, sen i ruchliwość. W mojej wieloletniej pracy jako terapeuty poza granicami kraju zauważyłem, że zakończenia nerwowe powodujące drżenie związane z PD dobrze reagują na podwyższony tlen w komorze hiperbarycznej. Już po kilku sesjach tlenoterapii pacjenci informowali, że ich drżenia powoli ustępowały, poprawiła się równowaga, wracał dobry spokojny sen i poprawiało się ogólne samopoczucie. Niektórzy pacjenci byli w stanie zaniechać zażywania leków i środków dopaminergicznych.


image

Foto: Autor podczas sesji hiperbarycznej;

Uwaga i ostrzeżenie od autora

Jeśli początkujący hiperbarycy myślą, że terapia tlenowa to „zamknięcie chorego w komorze hiperbarycznej i poddanie go ciśnieniu na jakiś okres czasu” to bardzo się mylą, albowiem terapia ta jest dedykowana tylko dla terapeutów z wielkim doświadczeniem i wiedzą, ponieważ w nieodpowiedzialnych rękach działania ich nie przyniosą żadnych efektów i może „terapia” taka zakończyć tragicznie ze śmiercią pacjenta włącznie.

Dopamina - wyjaśnienie

„Dopamina – wiki (łac. Dopaminum) – organiczny związek chemiczny z grupy katecholamin. Ważny neuroprzekaźnik syntezowany i uwalniany przez dopaminergiczne neurony ośrodkowego układu nerwowego.

 

Dopamina działa przez swoiste receptory (pięć opisanych podtypów) zlokalizowane w błonach presynaptycznej i postsynaptycznej. Odgrywa odmienną rolę w zależności od miejsca swego działania:

w układzie pozapiramidowym jest odpowiedzialna za napęd ruchowy, koordynację oraz napięcie mięśni – w chorobie Parkinsona występuje niedobór dopaminy

w układzie rąbkowym (limbicznym) jest odpowiedzialna za procesy emocjonalne, wyższe czynności psychiczne oraz w znacznie mniejszym stopniu procesy ruchowe

w podwzgórzu jest związana głównie z regulacją wydzielania hormonów, a szczególnie prolaktyny (stąd inną nazwą dopaminy jest prolaktostatyna (ang. prolactin inhibitory hormone – PIH)) i gonadotropin.

Dopamina jest syntetyzowana także w tkankach obwodowych (kanaliki nerkowe i nerkowe naczynia krwionośne, pęcherzyki płucne, trzustka oraz naczynia krwionośne płuc i serca) i wykazuje tam aktywność autokrynną.

Przypisuje się dopaminie pełnienie funkcji „przekaźnika przyjemności”, co nie jest jednak poparte wiarygodnymi źródłami[5]. Cechą większości substancji uzależniających jest bezpośrednie lub pośrednie nasilenie dopaminergicznej impulsacji w układzie mezolimbicznym, co przejawia się zwiększonym stężeniem dopaminy w jądrze półleżącym przegrody i kory orbitofrontalnej[5]. Główne działanie kokainy polega na stymulowaniu wydzielania dopaminy w mózgu. Odstawienie substancji narkotycznej wywołuje patologiczne obniżenie stężenia dopaminy w tej strukturze mózgu, co objawia się dysforią oraz objawami głodu narkotykowego”.

Joe Chal
O mnie Joe Chal

Jestem prezesem i fundatorem Polsko Australijskiej Fundacji działającej na Rzecz Zdrowia i Rozwoju Dziecka. Prowadzę badania naukowe na temat „Autyzmu” (rehabilitacji) z wykorzystaniem komory hiperbarycznej.

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Technologie