Strzeżcie się! Patrioci idą!

W piosence „Przybycie Tytanów” napisanej w 1977 roku, Jacek Kaczmarski śpiewał:

Idą tytani
Na świat zesłani
Żeby naprawić zło!
I wiemy to z ostatniej chwili,
Że gdzieś już nawet naprawili.

Krok ich nam w uszach od dawna brzmi
Ale postaci nie widać wciąż,
Czujemy tylko jak ziemia drży
Pod krokiem który drąży jej miąższ.
Na wschód, na zachód zerkamy kątem
Czy już górują nad horyzontem,
Lecz ciągle nic, prócz kroku ech,
Co poniektórym wstrzymuje dech...
Inni zaś z myślą nie nową się kryją
- Może to tylko tak serca nam biją?

[...]

Milczą agencje TASS i PAP,
Ale wciąż słychać tytanów człap!
Czuje się w każdym ruchu i zdaniu:
- Idą tytani! Idą tytani! Idą tytani! Idą tytani!

Grom! Huk! Trzask! Pył!

Przeszli tytani
Na świat zesłani
Żeby naprawić zło...
Byliśmy dla nich za maliani
- Nie zobaczyli
Zdeptali.

https://www.youtube.com/watch?v=5HOlwSnQayA

Polacy - jak zauważył Norwid - to pierwszy w świecie naród, ale ostatnie społeczeństwo. Nic więc dziwnego w tym, że polski patriotyzm jest tytaniczny. Nasi patrioci są jak tytani. Idą śladami przodków – aby naprawić zło. I depczą po drodze tych, którzy bardziej kochają tłuste zapachy niż piękne słowo.

 

Polak-katolik

Chrystus nauczał: jeśli twoja ręka lub noga jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją i odrzuć od siebie! Lepiej jest dla ciebie wejść do życia ułomnym lub chromym, niż z dwiema rękami lub dwiema nogami być wrzuconym w ogień wieczny [Mt,18,8].

A jeśli twoja Ojczyzna jest powodem do grzechu?

Czy chrześcijanin może być we współczesnej Polsce patriotą? Kiedyś to było proste. Nawet jeśli mityczna Polska nie była katolicka, to dla katolików była tak samo swojską, jak dla każdego, kto przyznawał się do dziedzictwa walczących o nią bohaterów. Dla każdego – a więc także dla tych (a może przede wszystkim) od 'tłustych zapachów'. Po roku 1989 okazało się, że ta realna Polska jest dla zaradnych, a nieudacznicy to ciemnogród, obciach i enerdówek. Wróciliśmy do czasów PRL'u? Bynajmniej. Moi dziadkowie, którzy większość swego życia przeżyli w komunie, byli ludźmi wolnymi. Obecne totalitarne państwo pozostawia nam znacznie mniej wolności, osaczając coraz bardziej. Nie ma też jasnego podziału my – oni, który się wykształcił w wyniku alienacji komunistycznych „elit”. Po każdej stronie stawianych w dziwnych miejscach barykad zwycięża głupota, tupet i chamstwo. Nie chcąc miotać się między nienawiścią i pogardą, pozostaje machnąć ręką: a weźcie sobie tę Polskę i się nią udławcie.....

 

Umysł osaczony

Współczesne media manipulują informacją w sposób bez porównania bardziej perfidny niż te komunistyczne. Monotonia komunistycznej propagandy pozwalała łatwo zidentyfikować źródło zagrożenia. Teraz mamy pluralizm, a propaganda atakuje z każdej strony. To przypomina polowanie z nagonką, którego ofiarą musi paść każdy wolny umysł. Uciekając przed patriotami, wpada w GWno. Uciekając przed GWnem, trafia w perfidne szpony „Rzeczpospolitej”. Szukając niezależnych mediów, może trafić na tropicieli agentów lub mdłą papkę a'la Salon24.

Po odejściu wielu nawiedzonych blogerów i tych, którym przeszkadzała łatka sługusów WSI, zdawało się, że portal nowyekran.pl może stać się oazą wolności. Zwłaszcza, gdy przestały mnie zupełnie obchodzić rzucane przez liberałów inwektywy. Niedawno zrozumiałem, jak bardzo się myliłem. Rok 1984 Orwella to nie była wizja bolszewickiego komunizmu. To był opis systemu, ku któremu zmierzamy. Gdy masz cokolwiek, na czym ci zależy, z pewnością to zostanie wykorzystane przeciw tobie. Zrozumiałem to, gdy jeden z patriotów, nie potrafiąc mnie dosięgnąć, zaczął atakować w ordynarny i chamski sposób moją rodzinę. Pomimo moich interwencji w redakcji, komentarz wisiał prawie całą dobę i usunięto go, gdy już się nikt nim nie interesował. Zrozumiałem, że Polska jest krajem, w którym chamstwo i głupota zawsze będzie górą. Ci, którzy tu urodziliście się i pozostajecie – porzućcie każdą nadzieję. Kilka dni później wybuchła kolejna afera wokół domeny nowyekran.pl. To tylko potwierdziło słuszność mojej wcześniejszej konkluzji. Skoro chamstwo ma być górą, to nowy portal Tomasza Parola musi zwyciężyć. I nie ma przed tym odwrotu. Zwłaszcza, że za przeciwnika ma niewyobrażalną wręcz niekompetencję właścicieli i redaktorów Nowego Ekranu.