Po co szukać daleko?

Wiele się słyszy i czyta, także na Salonie o porównywaniu wierzeń, religii, wiary. O synkretyzmie, o zapożyczeniach, wszelkiej komparatystyce, zderzeniu, doszukiwaniu się zapożyczania dogmatów, wierzeń, teorii, historii, hagiografii, cech bóstw itd. itp.

Czasem padają pytania wprost  (od Eine na blogu Wiedźmy Margo).

Literatura na ten temat – niezmierzona. I ja znam wiele pozycji.

Wnioski na ten temat – celne, zwykle wykraczające poza zwykłe łączenie TRÓJKĄTA z TRÓJCĄ, ZMARTWYCHWSTANIA EGIPSKIEGO Z TYM JEROZOLIMSKIM, ad libitum.

Moja Matka, która odpoczywa teraz w szpitalu po udanej operacji, powiedziała kiedyś tak (czytając wcześniej wiele rzeczy religijnych, fikcyjnych i pseudo - religijnych, z wielu kultur):

- Urodziłam się (człowiek się rodzi..) tu a nie gdzie indziej, w tej a nie innej kulturze i wierze (chrześcijańskiej)..rozumiem i doceniam rzeczy wspólne i łączące różne wiary (szczególnie, jeśli skupić się na tzw. podstawie: miłosierdzia, współczucia itd, mniej na różnicach w rytuale, dogmacie itd.).

Ale urodziłam się tu i w danym czasie, z rodziców którzy zaprowadzili mnie do kościoła.
Mogę wiele rzeczy które obserwuję w kościele kwestionować, ale jeśli tak naprawdę się zastanowię, tak naprawdę poczuję potrzebę duszy i to, na co dusza odpowiada, to wiem, że rodząc się tu, teraz, i w tej a nie innej kulturze w niej samej tylko mogę odnaleźć wszystko co niezbędne, wszystko co najdroższe, wszystko co święte.

(Choć [o czym pokłociłam się z pewnym księdzem] przyznaję moim psiakom pełne prawo do duszy i do tego, że się spotkamy, kiedyś..)

Po co szukać daleko?

Żeby zrozumieć lepiej, poczuć głębiej, zadziałać sprawniej.

Tak, poszukiwać można.

Ale to religijne reisefieber czasem zmierza wprost do domu. Nawet gdy nie wiemy już, że to ten sam dom, który opuściliśmy przed laty.