Dostatek i nędza (KK - 3)

Methink I see... Where?

Where?

Where?

Where?

Where?

Where?

Śniła mi się para w pociągowym przedziale, on mówił, i śmiał się, raz łagodnie, raz krnąbrnie, i przeglądał się w niej, a ona patrzyła na niego - bała się nawet mrugnąć, by w to miejsce nie weszły jakieś Jaszczury.
Patrzyła na niego wzrokiem, w jakim on, wzruszony jej wzruszeniem, dostrzegał oczyma duszy łzy.

On wyszedł do kibla, po drodze zapalił, przybił piątkę sprzedawcy piwa (Piwo jasne!!! Piwo jasne! Wykazał się ironią pytając go o porter). Stał, lał i  długo pozostawał pod wrażeniem jakie wywarł na kobiecie.

Miłość jest ustawicznym spowiadaniem się (ale czy nie z siebie?)– pomyślał wiele lat później. Definiował granicę, jako maksymalną ilość dopuszczalnej powtarzalności. Serce ścisnęła mu przeogromna tęsknota i chciał wrócić do tego chłopca. Wrócić do własnych początków, do początków ludzkości, do początków miłości. Pragnął leżeć obok i nie wiedzieć co to rozkosz, co to miłość fizyczna, zmienić się tylko  w czyste podniecienie, długie i tajemnicze, niezrozumiałe i cudowne.

Obserwował życie, ale było zawsze nieokreślone. Jakiś zły duch wsadził mu na nos okulary, których jedno szkło powiększało wszystko w olbrzymich rozmiarach, a drugie zmniejszało w tych samych proporcjach. A to, co po spożyciu alkoholu rosło do wielkości piramid, na kacu proporcjonalnie malało.

Eros jest dzieckiem nędzy i dostatku, ale on czuł się już od dawna tylko nędzarzem, który majątek roztrwonił. Zero zdolności kredytowej.

Mój czas dzielę jak następuje: pół dnia śpię, pół dnia marzę. Kiedy śpię, nie mam żadnych marzeń, szkoda byłoby snu.

Literatura:

Milan Kundera "Księga śmiechu i zapomnienia"
Kierkegaard "Albo Albo"
Wieniedikt Jerofiejew "Moskwa Pietuszki
Platon "Uczta"