Białe majówki (89), cz. 1

Urządzamy sobie z kumplem majówki.

Trochę wcześnie, bo przecież jeszcze kwiecień.

Dobra majówka, jak wiadomo, trwa trzy dni, przynajmniej w Polsce. Na takiej kwietniowej majówce znalazłem ostatnio na trawie małą książeczkę. A może majowy kumpel mi ją wręczył? Tak, tak chyba było. Ot, taki dowód kumpelskiej sympatii. Na majówkach generalnie dużo się nie czyta, zwykle czyta się po majówkach, jeśli w ogóle.

(nawiasem mówiąc w ogóle powinno sie pisać wogóle, chyba, że chodzi o rozróżnienie: w ogóle, w szczególe).

W ogóle to jest kiepsko, w szczególe się obaczy.

Książeczka jest biała, czcionką dużą zatytułowana „Zeszyty Literackie, 25”, na 3 stronie okładki informacja, że jest zima 1989. Hoho, czas nadziei jeszcze nie zmarnowanej. Politycznie? Nie, nie tyle, co dziecko może wiedzieć o polityce, choćby w wieku lat 6 już napisało Antykomunistyczny Manifest.

Ano napisało, napisało tylko dlatego, że lokatorzy pluli pod nogi i zatkali czasem zamek w drzwiach zapałkami..”Pie.ni (3,14) kamienicznicy”. Jak mogli ich nie przesiedlić, jak dziwnym trafem, nie wywłaszczyć. Wykurzyć się już ich raczej nie da, lata 80te, co prawda płacić im nie trzeba, ale postaraliby się trochę, przecież dach przecieka, ich psim obowiązkiem jest za swoje marne inteligenckie (ale jakie to inteligenty, nic śmiesznego nie napisali czy cuś) grosze zapewnić nam 100 metrów z dwuskrzydłowymi drzwiami, nad głową.

(ładnie ujmuje rzecz Kundera w „Życie jest gdzie indziej”. Ta psychologie ludzi, którym się należy, bo się należy wobec ciemiężycieli. A jednak wzruszająco Marks pisze o tym jak żyli robotnicy w XIX wiecznej Anglii. I znów dwie racje, tak jak nie ma tego samego człowieka, tego samego narodu, tej samej wrażliwości, tego samego przeznaczenia. Gdy dwóch się rodzi, gdy dwóch coś robi, gdy dwóch jest policjantem, gdy dwóch szuka prawdy, to nie jest to samo.)

Skąd takie wspomnienie, przecież to nie był 89-ty..

Nie..raczej 85, może 86..

Co to był ten dymek biały co się ciągłe unosił znad Sykstyńskiej? Konie na ulicach, trąba na niebie, nie trzeba było tak bardzo pracować nad własnym losem, egzystencja unosiła się w powietrzu, tylko brać, wdychać, kaszleć z dumą, wykasływać płuca. A teraz? Alergeny…(2009 – wyjątkowo zła wiosna, Aletec niby coś redukuje, ale co to się dzieje..już w marcu hekatomba!)

Ciekawy spis rzeczy. Strasznie mała czcionka.

W. Karpiński, Nietsche – przeistoczenie w Turynie…s. 7

Z Nim przestałem rozmawiać raczej dawno, choć bicie konia mnie wzruszy (lepiej – niech zawsze twą rękę poruszy!) boję się obłędu.

E.M. Cioran, Piekło ciała. List do wydawcy…s. 78

Ciekawe. Właśnie dostałem rozliczenie honorarium, sprzedało się mało. Powód? Cena duża, kserówek przypada 5, 6 razy tyle co egzemplarz. Normalna sprawa. Boli to ciało? O ile kawioru by chciało. Bez obaw.

Stanisław Barańczak, Co mam powiedzieć…s. 34

A powiedział kilka razy ładnie..Pamiętam to z po – 89.

Płynąć na Sutton Island, z Chirurgicznej Precyzji. Gdzie rytm piękno żenił z czasem, złamane, jedno i drugie, „jak wyspa wśród morza, uchować coś przed zmianą”.

Zaginamy się (prostujemy) umierając do nieskończoności, naginamy (prostujemy!) karki rodząc się na nowo.

Jest jeszcze dużo, i Vincenz, i Nelly Sachs i miniatura słynnego Masona – BR. Wildsteina.

Miłe znalezisko.

Tomiku i człowieka.

Coś cię czasem wręcza, co (ś) wręczasz komu, czasem leży od dawna, na majówce, pospołu, z wami, między wami.

Co ma wisieć nie utonie..:)

Stron raptem 170 około..Bardzo mały druk.

Nie, to nie drupal (S24).

C.d.n.

A Pan Eine jest ponury, ja też jestem ponury.
Rozumiem.

Gdy widzę jednak ponurego chłopca widzę zło w dziecku, o którym pisał Freud. Przypalacza owadów, dużą lupą.

Ponury człowiek nie musi być przejrzały.

Zdaje się, że psioczy i trochę się naśmiewa, z czasów, z tych co wierzą i niewierzą. Ponury dziadek zbiera grzyby i pije z Tatarzynem. Do rozpuku.
Pomoże zawiązać sznurówkę. Burknie.