Swego rodzaju tragedią naszej polityki jest to, że wobec niepewnych prognoz gospodarczych, bijemy się o aborcję. Gdy politycy wydają miliony na wybory, które się nie odbyły, my kłócimy się o legalność ruchów LGBT i lewicy. Prawdopodobna afera w CBA? Ważniejsza jest Konwencja Stambulska. Są to oczywiście częściowo hipotetyczne przykłady i nie pokrywają się 1:1 z tym, co aktualnie się zadziało, a same tematy oczywiście również są ważne, ale często wypływają akurat w momencie, gdy w tle toczy się znacznie poważniejszy skandal. Doprawdy co tydzień jak nie LGBT, to aborcja. Jak nie prawa kobiet, to rasizm. Wypadałoby czasem, żeby te tematy wymarły chociaż na miesiąc.
No ale nie
I wtem, czyli 28/29.07.2020 wchodzi LGBT, całe na tęczowo, wieszając swoje loga na pomnikach, w tym na pomniku Jezusa Chrystusa na Krakowskim przedmieściu. Ponadto zatkali mu twarz logo Antify/Anarchizmu oraz napisali taką oto wiadomość, w której wprost wzywają do walki. Moderację proszę o wyrozumiałość:
Reakcja katolików mogła być tylko jedna - oburzenie. Reakcja lewicy? Radość i ekwilibrystyka typu: tęcza nie obraża oraz jeśli bardziej szkoda wam pomnika, niż życia osób LGBT, to coś jest z wami nie tak.
Zatem czy tęcza obraża? Kogoś może tak. Wszak każdego może obrażać wszystko, z dowolnie irracjonalnego nawet powodu, a reszta może wyrazić negatywną wobec tego opinię. Podobnie jest z akceptacją czegokolwiek. Nawet jeśli sama tęcza nie obraża, to została użyta ewidentnie w kontekście prowokacyjnym. Ekwilibrystyczni głosiciele tego hasła zdają się tego nie zauważać.
A co do pomników, których bardziej szkoda, to jest to identyczna retoryka, co przy sprawie George Floyda. I życie osób LGBT...co do niego, to aktywista Bartłomiej Staszewski, który rozpętał skandal międzynarodowy swoim happeningiem ze znakami drogowymi, idąc na spotkanie z prezydentem Andrzejem Dudą, znalazł 3 takie ofiary na przestrzeni ostatnich 6 lat, przy czym w przypadku jednej z nich pierwsze relacje medialne w ogóle nie poruszały tego wątku. Oczywiście szkoda tych ludzi, ale 3 osoby nie pasują do kolportowanej przez lewicę tezy o gehennie osób LGBT w Polsce, które masowo odbierają sobie życie z powodu braku akceptacji. Ponadto jedna z tych ofiar była transseksualistą. Ludzie ci nieraz nie czują się spełnieni po zmianie płci, ale brak akceptacji nie jest głównym powodem prób samobójczych, których podejmuje się aż 41% takich osób. Skąd aż tyle? Pamiętać trzeba, że są to ludzie zaburzeni, a przez to często pokaleczeni psychicznie. Wracając do pomników, to fakt ewentualnych prześladowań jakiejś grupy społecznej w żaden sposób nie usprawiedliwia dewastacji mienia czy prowokacji. Bo idąc ich logiką można by zniszczyć ich (zwolenników tego poglądu) prywatne mienie w trakcie demonstracji, mimo iż ze sprawą w żaden sposób związani nie są. Ale wiadomo, "słuszna sprawa".
Co powinno spotkać tych ludzi
Wedle prawa zapewne odpowiedzialność z art. 196 Kodeksu karnego, traktującego o obrazie uczuć religijnych. Nie jestem zwolennikiem istnienia tego przepisu, ale dura lex sed lex, a może ridiculum lex sed lex. Inaczej prawo to wykreślmy, skoro nie działa. Wykreślmy je i tak, bo karalność za słowa powinna dotyczyć tylko ujawnienia tajemnicy państwowej, gróźb karalnych i podżegania do przestępstwa, bo inaczej tworzą się przeróżne kwiatki, albo dziurawe prawa. Z pewnością jeszcze ostracyzm społeczny i jasne danie im do zrozumienia, że ich intencje są dla nas jasne oraz, że naszego poparcia nie zdobędą takimi akcjami. Ale może o to właśnie chodzi? Wszak czym większa nienawiść, tym więcej kasy na walkę od zachodnich stowarzyszeń proLGBT i więcej objazdowych cyrków co tydzień w innym mieście od kwietnia do listopada, czyli poza miesiącem dumy LGBT czerwcem. Mają oczywiście prawo do tych cyrków jako wolni obywatele, ale jest to rzecz niespotykana w innych państwach wedle mojej wiedzy. Na zachodzie, wedle mojej najlepszej wiedzy, tylko w miesiącu dumy sobie organizują te spędy pełne degeneratów seksualnych radośnie maszerujących obok po prostu homoseksualistów i zwolenników ruchów LGBT. Patrzmy im na ręce, bo pewnego dnia obudzimy się w drugiej Hiszpanii, gdzie samo powiedzenie homoseksualiście o możliwości hormonalnej kuracji celem zmiany orientacji, karane jest więzieniem.
