To nie jest tyko obyczajowa sensacja lub ciekawostka na miarę dawnych przewag prorosyjskiej, rakowieckiej partii człowieka z gumową atrapą samego siebie w ręku.
Oprócz wysypu mniej lub bardziej udanych dywagacji i analiz, jego zwycięstwo w kaszubskim (na tyle, na ile ruchy migracyjne ostatnich kilkudziesięciu lat pisać w ten sposób pozwalają) Słupsku jest być może zwiastunem czekających nas już wkrótce bardzo ciekawych wydarzeń.
A właściwie "ciekawych". I zaskakujących. Dla wszystkich.
Jakich? Trochę cierpliwości, a wszycy zobaczą.
Szersze rozpisywanie się o sfałszowanych wyborach odrobinę mija się z celem. Bowiem nawet przyjąwszy, że nie całe one sfałszowane, to ustalenie, gdzie był ów fałsz, a gdzie go nie było, przekracza z pewnością możliwości zwyklego blogera. Na koniec mam więc tylko jedno pytanie.
Czy widział ktoś wiceprezesa PIS, Mariusza Kamińskiego? Szefa warszawskich struktur PIS, słynnego, pisowskiego "szeryfa z CBA".
Warto chyba pamiętać, że ostatni, spektakularny sukces PIS w wyborach samorządowych, czyli wybór Lecha Kaczyńskiego na prezydenta Warszawy w 2002 r., dokonał się pod hasłem czyszczenia Warszawy z postpeerelowskiego, peowsko-eseldowskiego bardaku przez kogoś, kogo Buzek właśnie wywalił ze stanowiska ministra sprawiedliwości za potraktowanie ścigania wszystkich przestępców zbyt serio.
Bo ja, szczerze powiedziawszy, widuję Kamińskiego tylko wtedy, gdy nadchodzi kolejna faza "ciągania go przed sądy i trybunały". Zupełnie, jakby tylko to go interesowało i tylko to pobudzało do jakiejkolwiek, publicznej aktywności.
Jeśli bowiem ktoś się własnie tego "ciągania" boi, i dlatego trzyma Kamińskiego w szafie, to mówienie o próbie politycznego samobójstwa jest już mocno po pogrzebie.
Jeśli natomiast przyczyny są inne, to chciałbym je wreszcie poznać. Bo "utajnieni" wiceprezesi PIS są mi tak potrzebni, jak śpiący rycerze pod niedopałkiem "Giewonta".
Inne tematy w dziale Polityka
