Wczoraj i dzisiaj przypadają dwie ważne miesięcznice. Ważne o tyle, że są plamą i ciemną stroną w historii Polski.
13 stycznia tego roku, nakręcony i pobudzonych przez obecną władzę, szczególnie przez kurwizje, kryminalista i bandyta, zaatakował w czasie narodowego święta, prezydenta Pawła Adamowicza. Atak był zaplanowany, wymyślony z dokładnością. Cel też nie przypadkowy jak i miejsce. Bandzior śmiertelne jak się później okazało, zaatakował człowieka, którego obecna władza chciała i niszczyła go nie tylko medialnie, lecz także oskarżając go publicznie i przed sądem o rzeczy, które były wysyłane lub błahe jak oświadczenie majątkowe. Przy tym co prokuratura chciała mu udowodnić, to przekręty przy Srebrnej Kaczyńskiego słoń do myszy.
13 stycznia, czyli trzy miesiące temu, zaatakowani zostaliśmy my wszyscy, którzy uczestniczyli w narodowym święcie dobroci. Atak nastąpił na Wielką Orkiestrę Świątecznej Pomocy. Nienawiść, którą zasiała w bandyckim umyśle pisowska propaganda, łącznie z Kaczyńskim na czele, który nie raz i nie dwa, głośno wrzeszczał i krzyczał jak Gomulka za dobrych jego czasów, o haniebnych prokuraturach, sądach, politykach opozycji czy po prostu o zwykłych Polakach, których zaszufladkował do gorszego sortu, musiały skutkować takim atakiem. Z drugiej strony, amunicja a raczej nóż został mu podany, przez hejterów, którzy za wszelką cenę chcieli, próbowali zniszczyć Owsiaka i Adamowicza.
14 stycznia 2019 roku, mija trzecia miesięcznica śmierci prezydenta Pawła Adamowicza. Zmarł prezydent ale przede wszystkim człowiek. Dobry człowiek. Trudno określić innymi słowy kogoś, kto był zwykłym, dobrym człowiekiem. Ludzkim ludziom przyjazny. Człowiek niewspółmiernie tolerancyjny w stosunku do tego co i kto go otaczał.
Mija trzecia miesięcznica śmierci, tragedii ludzkiej. Rocznica która już na zawsze będzie plamą czarną w historii Polski. Tragedia która się zdarzyła, będzie również ciążyła w sumieniach ludzi obecnej władzy. Oni mają krew na rękach. I nic tego nie zmieni.
Komentarze