SUCH A SWEET THUNDER

    Suczka spojrzała na nich lekko obrażonym wzrokiem i odczekała, aż śmiech ucichnie po czym, usiadłszy na tylnych łapach odpowiedziała Pierwszemu Sekretarzowi Komunistycznej Partii Związku Sowieckiego jakoś tak:

    Ten rodzaj ciszy, który zapanował podobny był do bezdźwięku sprzed stworzenia świata. Najważniejsi ludzie na planecie wyglądali jak banda upośledzonych umysłowo pensjonariuszy domu opieki. Wybałuszone oczy Malenkowa i wywieszony język Susłowa były tylko o trochę mniej ucieszne niż wyraz twarzy Pierwszego, który - gdyby zdecydował się zagrać w komedii - zdobyłby Oscara i nieśmiertelną sławę. Łajka przyglądała się przedstawieniu ciągle z rozbawieniem, lecz pozostawała czujna. Nagle dała nura wprost na parkiet, pomiędzy nogami człowieka w kombinezonie i korzystając z uchylonych drzwi wydostała się na korytarz.

- Łapcie ją! - zawył Pierwszy i zatoczył się na stół.
- Łapcie! - poparli go pozostali - ważni i trochę mniej ważni członkowie Biura Centralnego. Na korytarzu rozległ się tupot wojskowych buciorów: To służby ochrony Kremla zabrały się do działania zaalarmowane dobiegającymi z gabinetu krzykami. Niestety - a może na szczęście - ludzie ci przygotowani byli do chwytania i likwidowania innych ludzi, zupełnie natomiast nie nadawali się na rakarzy. Nie spodziewali zresztą, że będą mieli zadanie złapania psa! Kto by się spodziewał? Łajka wykorzystała to zamieszanie, a także fakt, że ktoś pozostawił niedomknięte okno i wspaniałym susem przesadziła parapet znikając w ciemnościach wieczoru.

- Tam, tam leci! - Susłow, strasznie podniecony wskazywał palcem na cień, który mignął gdzieś pod kremlowskim murem.
- Strzelać! Strzelać! - rozkazał Pierwszy.
- Tratatatata! - terkot broni maszynowej dołączył się do ogólnego już rozgardiaszu. Wkrótce, jedna po drugiej, zaczęły szczękać okiennice i kremlowskie okna bluznęły dziesiątkami ognistych smug. Kule świstały na kamieniach Placu Czerwonego, który od dawna niczego takiego nie oglądał.

    Szczęśliwie, o tej porze po placu nie kręcili się turyści. Kto nie musiał tu być, siedział w domu. Niestety, Mikołaj Stiepanowicz Wodolejew musiał tu być i nie siedział w domu. Przecięła go jedna z pierwszych serii. Leżał z twarzą przytuloną do mokrych kamieni, a w jego oczach gasły iskierki zdumienia. Ostatnia, żywa istota jaką zobaczył była psem, a właściwie suką. Przemknęła obok niego pozostawiając zapach mokrej psiej sierści. Listopad to naprawdę psi miesiąc. Psi, bo leje wciąż jak z cebra, psy mokną i na całym świecie czuć tylko ten zapach.
 

    Dokładnie w tym samym czasie, kiedy Łajka rozpoczęła swoją drogę przez bezkresny obszar Związku Radzieckiego, w drugim imperium, jedenaście lat przed wypadkami na moście Moście Brooklyńskim, razem ze skórką od banana, Maximilianem Jacobem Wellingtonem jr Drugim, szpiegiem wszechczasów, jego dziewczyną, Klossem i panną Stokes, Duke Ellington nagrał swoją “Shakespearian suite” znaną także pod nazwą “Such a sweet Thunder”. Żeby nie zostać posądzonym o lekceważenie badań źródłowych, poniżej pełny spis muzyków biorących udział w tym nagraniu: